Het staat er allemaal een beetje stellig, in de bijbel.
Dus je moet het wel in de context plaatsen.
Ik vermoed dat de schrijvers zich ongerust maakten over wat ze zagen.
Jezus had net vrijheid gebracht, mensen los gemaakt van al te starre opvattingen over het geloof. Het ging opeens weer om de kern: liefde, zorgen voor elkaar.
Overal ontstonden kleine geloofsgemeenschappen die het op deze manier wilden proberen. Ik zie dan een soort flower power comunity’s voor me.
Al die brieven in het nieuwe testament zijn gericht aan deze jonge geloofgemeenschappen. En wat ik er uit lees, is dat het gekrakeel en het gekibbel niet lang op zich liet wachten.
Die brieven van Paulus en anderen zijn dus te lezen als een “Mensen, waar zijn we nu helemaal mee bezig?” oproep.
Zijn jullie nú al vergeten waar het echt om ging?
Daarom staat er: ‘God keert zich tegen hoogmoedigen, maar aan nederigen schenkt hij zijn genade.’ 7 Onderwerp u dus aan God, en verzet u tegen de duivel, dan zal die van u wegvluchten.
Jacobus 4
Ik zeg u dus: laat u leiden door de Geest, dan bent u niet gericht op uw eigen begeerten. 17 Wat wij uit onszelf najagen is in strijd met de Geest, en wat de Geest verlangt is in strijd met onszelf.
Galaten 5
Een oproep dus, om te leven naar de geest, tegenover de werken van het vlees gezet. Die werken van het vlees staan dan voor het kortzichtige eigenbelang. Als enkel dát je handelen bepaalt, maak je jezelf los van God, maak je jezelf los van contact met anderen.
Beetje wrang dat dit later door kerkelijk leiders als doctrine is opgelegd. Dat ze heel handig misbruik maakten van die oproep tot nederigheid. En daarmee introduceerden ze opnieuw de starheid in het geloof waarvan mensen zich net hadden losgemaakt.
Dus weer terug naar de kern.
En die kern is liefde.
Laat je handelen bepalen door liefde. Dat is wat voor mij met die geest bedoeld wordt.
Goh, lijkt dat niet erg op wat ik nu overal lees over geven is het nieuwe krijgen?
En al die mensen die denken dat dat de nieuwste marketing trend is, waarmee ze straks binnen lopen . . . die hebben het dus niet begrepen. Die zou ik graag de brieven van het nieuwe testament aanbevelen.
Als je het echt meent zeg je namelijk niet dat geven het nieuwe krijgen/hebben/nemen is.
Als je het echt meent besef je dat je van geven op een heel andere manier rijker wordt.
In die geest.
Geven is het oude liefhebben van elkaar 😉
Die is heel erg mooi!
Mooi JJV!!
Ja, liefde … daar is het laatste woord nog niet over gezegd.
Wat de Nederlandse vertaling van de Bijbel met liefde heeft benoemd, kent in het Grieks drie variaties: eros (de lichamelijke liefde, zie ons woord erotiek), amor (de liefde tussen man en vrouw, al veel minder grijpbaar en verklaarbaar) en, de meestgebruikte variant, agapè. Dit laatste woord is de meest vergaande vorm, namelijk de zichzelf opofferende liefde.
God, die Zich opoffert in Zijn Zoon en wegschenkt aan de mensen, gedeeld om uit te delen. Maar het wordt ook gebruikt voor mensen: hij die zijn leven geeft voor zijn vrienden, dat is pas een echte vriend …
En ja, over dat vlees en de geest, daar zouden we nog wel een boompje over kunnen opzetten, want dat is volgens mij alles waar het het om draait in het christendom en tegelijk waar het ook het meest fout gaat, omdat we het zo graag willen verklaren, willen vatten in een systeem, willen gieten in een vorm. Terwijl het gaat om de Geest die in ons werken wil, die ons in vrijheid laat wandelen, die ons in beweging brengt, die liefde aanwakkert, die ogen opent, die handen laat wapperen …
Maar dat boompje, dat kun je niet beredeneren, dat moet juist groeien, in de aarde van ons hart. Door zaad, door licht, door regen, door weer en wind. Naar de hemel, zo hoog. Dan pas zal het vrucht dragen …
Dank. Jouw reacties geven mij altijd iets extra’s.