lees wat de bedoeling is van de #wot bij Karin Ramaker
Niet aleen kiezen, maar ook mijn tanden er in zetten!
Toen ik mijn zoon van 3 voor een dilemma zag staan, begreep ik pas echt goed hoe moeilijk kiezen was. Zijn oma hield hem de grote snoeptrommel voor. Koekjes, snoepjes, chocolaatjes. Allemaal lekkers. Hij was compleet verlamd. Ook de toevoeging dat hij er wel twee mocht haalde hem niet uit de verlamming.
Ik keek van een afstand toe en zag het: Hij zag alle koekjes en snoepjes die hij NIET zou hebben, als hij er twee pakte.
Ik ben daarom dus nooit goed geweest in kiezen.
- Middelbare school: Vakkenpaket? Geen idee, dus werd het Bèta, omdat je daar het meest mee kon.
- Studie: Geen idee, dus werd het Wageningen, omdat je daar nog zo veel kanten op kon.
- Werk: Geen idee, ik vond zo veel dingen leuk en interessant.
Ik rolde bijna overal in, in plaats van er voor te kiezen.
Veel later pas, ben ik gaan kiezen. En vooral de laatste tijd maak ik steeds meer keuzes. En het maakt me vrij. Hoe meer ik kies, hoe rustiger ik wordt.
- privé bloggen in plaats van bloggen voor mijn werk
- wel elke dag bloggen, maar bewust niet kiezen voor de verplichting daarvan (bewust niet kiezen is ook kiezen)
- van mijn hart geen moordkuil meer maken
- openlijk loslaten van al die plannetjes waar ik nooit echt voor koos
Die laatste is goed om bij stil te staan. Kennelijk heb ik vaak gekozen zonder echt te kiezen: wel kiezen, maar niet mijn tanden er in zetten. Kiezen om naar buiten te komen, maar meteen terug mijn hok in bij de eerste weerstand.
Dat is dus wat me nu te doen staat. Kiezen én tanden!
Oeh, herkenbaar, dank! Kiezen en dan vervolgens schrikkerig om mij heen kijken “ja maar had ik dan hier voor gekozen?”. Na kiezen dus je tanden erin zetten, geloven dat het klopt dat je die keuze hebt gemaakt. Zoiets.
Keuzes maken en weten wat je wilt geeft in ieder geval richting. En zorgt er idd ook voor dat je minder om je heen hoeft te kijken of dit wel echt was wat je wilde. Mooi. 🙂
bij elke keuze denk je toch wel/niet
maar dat is het leven kiezen!
goed dat je bewust kiest!
Ik ben ook pas op latere leeftijd gaan kiezen. Echt kiezen. Voor mezelf. Hoewel ik er in sommige gevallen nog steeds veel moeite mee heb..
Heel herkenbaar! En mooi dat je jouw ‘keuzeprobleem’ dat van je driejarige zoon kunt maken..Want ik voel mij daarin ook vaak zo ‘onvolwassen’.
Eerst kiezen om te kiezen, dan komen die tanden vanzelf 😉