wekelijks rustpunt

. . en tekenen.

Wandelen en tekenen. Dat wordt het. Met mijn maatje.

Wandelen en tekenen, meer niet.

Woensdagmiddag.

Lekker duidelijk.

Een moment zonder pretenties.

Want ik kan het steeds beter loslaten. En er gewoon van genieten. Zonder van te voren te bedenken wat ik moet. Er moet niks anders dan wandelen.

Wandelen en tekenen.

Deze week bedacht ik samen met de predikant het thema van de dienst voor zondag.

Het thema werd: het belang van de stilte/leegte, in een wereld die je mee trekt,  je bij jezelf vandaan haalt, voor je het in de gaten hebt.

Die stilte en die leegte kun je wekelijks vinden, in een kerk bijvoorbeeld. (Als een kerk ten minste geen dogma’s gaat verkondigen. Want dan gaat die kerk die leegte op een vervelende manier vullen.)

Maar het hoeft niet in de kerk, hoor.

Het kan ook met een maatje.

 

 

 

 

Zie hier voor het begin

En de eerste wandeling

 

One thought on “wekelijks rustpunt”

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.