Van de tien (woord)grapjes en associaties die in mijn hoofd opkomen, deel ik er één. De mensen om me heen kunnen het anders niet trekken.
Eén op tien is veel. Vroeger was dat 1 op 100.
Dat het er nu meer zijn komt door mijn werk. De kinderen en mijn collega’s snappen het namelijk wél.
Ik ben niet de enige die uniek is.
Dus.
Hoeveel prachtige, leuke, bizarre, dingen missen we elke dag?