waarom zou je nog zzp’er worden?

Ik dacht dat ik volledig ongeschikt was om ooit nog in loondienst te werken.

De pech was dat ik ook volledig ongeschikt was om als ZZP’er te werken.

En bij toeval ontdekte ik iets dat het beste van twee werelden is.¹

Holacracy. Een vreselijk lelijke naam voor iets heel moois.

Het eerste dat er gebeurt is dat de directeur (manager, whatever) een overeenkomst tekent waarbij hij zijn autoriteit distribueert.

Die autoriteit wordt samen met de bijbehorende verantwoordelijkheid verdeeld over rollen.

Rollen in plaats van functies. En dat is niet alleen maar een andere naam!

– Je kunt meerdere rollen hebben.

– Rollen liggen niet vast. Je bekijkt steeds weer of ze nog wel kloppen. (We zitten in de beginfase en overleggen nu 1 keer per drie weken over die rollen).

Als je weet dat ik mijn vorige baan verliet omdat ik mijn volle aandacht niet mocht besteden aan dat waar ik goed in was (daar ben je niet voor aangenomen) dan snap je waarom ik zo blij ben met dit systeem.

Maar er is meer.

Hierboven ging over het roloverleg. Kort door de bocht: het beleid/organisatie.

Daarnaast heb je werkoverleg. Over alles wat je vanuit je rol tegenkomt.

De overleggen zijn super effectief. Geen eindeloos gepraat, maar actie.

 

SPANNING ALS BRANDSTOF

Input voor het overleg is ‘spanning’. Spanning is het verschil tussen hoe het is, en hoe het zou kunnen zijn. Dus niet alleen problemen, maar ook gave ideeën.

De manier waarop je die spanning in brengt lijkt erg op een intervisie model.

1 inbreng spanning + voorstel
2 verduidelijkende vragen
3 reacties
4 aanpassen voorstel (optioneel)
5 bezwaren
6 integratie

LAAT LOS!

Een leuke ontdekking.

Holacracy helpt om je bewust te zijn van je verantwoordelijkheden, en ze op te pakken. Werknemers gaan zich gedragen als samenwerkende ZZP’ers.

Maar tegelijkertijd leer je om los te laten wat niet bij je rol hoort. En dat werkt zo gaaf!

Die spanning die je inbrengt is van jou. Het voorstel om er mee aan de slag te gaan ook. In de reactieronde krijg je advies, maar wat je daar mee doet is helemaal aan jou.

Je leert op elkaar te vertrouwen. En je geeft elkaar ook alleen advies als je denkt dat de ander er iets mee op schiet.

Ik kan dus altijd gewoon oppakken wat bij mijn rol past. Op mijn manier.

En als ik iets zie dat niet bij mijn rol hoort kan ik het aan anderen doorgeven. En dan loslaten. Wat ze er mee doen is hun zaak, want het is hun rol. Ik kan er op vertrouwen dat ze het goed doen. (En mocht het echt mis gaan, er is altijd nog het roloverleg)

Wég met het eindeloze daar-wil-ik-ook-nog-wat-interessants-over-zeggen gedoe!

Het is ook expres heel lastig om een geldig bezwaar te hebben.

Een bezwaar is alleen geldig als
– je op basis van gegevens (geen mogelijke beren op de weg)
– vanuit je rol
– weet dat dit een stap achteruit is,
– en dit bezwaar rechtstreeks voortvloeit uit het voorstel.

EERSTVOLGENDE STAP

Dus ook geen discussie over hoe het beter kan. Je hoeft het probleem in het overleg niet op te lossen.

Het enige dat je doet is de eerstvolgende werkbare actie te benoemen. Niet de beste, maar een werkbare.

Daarom kunnen ook alle agendapunten afgewerkt worden binnen de tijd.

Die agendapunten mogen trouwen tijdens het overleg nog gemeld worden. Dus als je iets mist, is dat een spanning, en die kun je agenderen.

MEER en MINDER

Zelf kunnen oppakken wat bij je hoort, op jouw manier.

Loslaten wat bij anderen hoort.

Geen perfectionisme maar aan de slag, en al doende aan een oplossing werken.

Waarom zou je nog ZZP’er worden? Ik ben hier erg gelukkig mee. Alles wat ik zie wordt opgepakt. EN ik kan aan de slag met de dingen waar ik blij van wordt.

 

Meer weten?

Wij worden erg goed begeleid door Esther Teunissen.

Je kunt ook dit boek lezen.

 

 

 

¹Ik ontdekte tegelijkertijd dat ik NIET ongeschikt bleek te zijn als leraar. Dubbele vreugde dus. Nou ja, wel meer dan dubbel, maar daar had ik al over geschreven.