Waarom je de pesters niet moet aanpakken

“Ze hebben mijn hoepel afgepakt!”

Er staat een huilende Sander voor me. Als ik met hem mee ga zie ik dat Lex en Roy met twee hoepels aan het spelen zijn. Als Sander een poging doet alsnog één van de hoepels te pakken te krijgen, houden ze deze hoog, en spelen ze hem naar elkaar over. Ze hebben een lach op hun gezicht.

Als ik vraag wat er gebeurt is, blijkt dat Sander de hoepel wel in hun richting gegooid heeft, maar dat het niet zijn bedoeling was om die aan hen te geven. Het verhaal wordt niet echt duidelijk. Wat mij wel duidelijk is dat er twee grote kinderen lol hebben, en dat één kleiner kind verdrietig is. Ik vraag of ze één van de hoepels aan Sander willen geven, ze hebben er twee, en hij is diep ongelukkig.

Ik krijg een zeer beslist nee. Sander, die zeer gebrand is op de hoepel graait nog een keer, en het onvrijwillige ‘lummeltje’ spelen begint opnieuw.

Ik doe een beroep op de grote jongens om het lijden van Sander te verlichten, en weer krijg ik een nee.

“Je helpt Sander, maar je luister niet echt naar ons.” zegt Lex. Hij vertelt dat het gedrag van Sander ook niet zo fijn was.

En dan pas zie ik het.

Ik ben in de Drama-driehoek gestapt. Ik ben Sander gaan redden, en ben zo onderdeel geworden van het drama. Ik heb Sander de kans ontnomen om voor zichzelf op te komen. Ik heb Lex en Roy in de rol van daders geduwd. Ik zie nu ook pas dat de glimlach op hun gezicht niet betekende dat ze lol hadden in dit lummel spelletje.

Ik had ook een stap terug kunnen doen. Kijken naar wat hier geleerd kan worden. Door mijn oordeel over de situatie heb ik die kans gemist.

“Je hebt gelijk”, zeg ik tegen Lex, en ik laat de situatie los.

Als Sander wat rustiger is neem ik hem apart. Ik vertel dat ik hem best wil leren hoe hij voor zichzelf kan opkomen. Ik bespreek met zijn coach om daar een plannetje voor te maken.

Ik maak twee kaartjes. “Bedankt dat je me in de spiegel liet kijken.” Ik geef die de volgende dag aan Lex en Roy, met uitleg. Ik zie in hun ogen dat ze zich nu wel gezien voelen. Het bedankje is dan ook gemeend, ik heb erg veel geleerd.

 

One thought on “Waarom je de pesters niet moet aanpakken”

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.