waarom het zetten van elke stap steeds opnieuw spannend is

Iets weten en iets meemaken zijn twee verschillende dingen.

Iets meemaken en iets nóg een keer meemaken ook.

Ik zat al weken aan te hangen tegen een moeilijke beslissing. Bijna alles raakte er door verstopt.

Het dilemma. Welke zaal en welke datum prik ik voor een try out?

Kiezen..

oh kiezen is zo moeilijk.

Even een uitstapje.

Toen ik nog student was, had mijn grote broer al een zoontje. Mijn moeder was als oma dol op haar kleinzoon/mijn neefje.

Ik vond het ook geweldig, zo’n klein mooi mens. Ik was thuis bij mijn ouders en zag hoe oma haar kleinzoon verwende (oma’s mogen dat, deze oma was ook oppas oma, maar in haar eigen huis mocht ze verwennen). Dus was de koekjestrommel weer rijk gevuld.

De trommel ging open,en mijn neefje mocht kiezen. Koekjes, chocolaatjes, snoepjes.. alles zat er in.

Daarom kon mijn neefje niet kiezen. Ik zág het aan zijn gezicht. Hij zag alle koekjes en snoepjes die hij níet zou hebben als hij zou kiezen.

“Je mag er twee”, zei oma. Dat hielp natuurlijk niet. Nog steeds was de hoeveelheid afvallers enorm.

Dat speelde mij parten met mijn keuze. Elke keuze vóór iets betekent dat andere mogelijkheden afvallen.

Dus duwde ik alles vooruit, alle opties met me mee slepend, als een blok aan mijn been.

Vandaag (woensdag, ik schrijf mijn blogpost altijd voor de volgende dag) hakte ik de knoop door.  Niet met ééntje beginnen, en dan wachten op meer publiek voor een volgende zaal.

Gewoon overal in het land naar zalen zoeken. Gebaseerd op woonplaatsen van de mensen die zich al hadden ingeschreven.

En dan ook écht gaan reserveren. Investeren.

En die beslissing doet me goed.

Het maakt ruimte.

Nu heb ik weer energie.

Dat wist ik al, natuurlijk. Dat dat zo werkt. Ik had het al een keer meegemaakt zelfs. Meerdere stappen had ik zo al gezet. En elke stap is een bevrijding.

Vreemd genoeg kost ook elke stap opnieuw tijd en gaat er een periode van frustratie aan vooraf. Dat van te voren weten is geen wapen tegen die frustratie, en de moeite.

En eigenlijk is dat maar goed ook. Want het zetten van die stap zou er een stuk minder spectaculair van worden.

 

P.S

En toen zat Waanzinnige plannen in de brievenbus. Daar sta ik in, dat was mijn allereerste stap. Hardop zeggen dat er dit jaar een try out zou komen. Ik had dat op mijn eigen site al gedaan, maar dit was weer een stap verder. Bedankt Marcel.

 

P.P.S.

Ik ga deze en volgende week een aantal datums vastleggen.

De inschrijvers hebben al bericht gehad. Zodra het concreter wordt, zal ik het hier melden.

5 thoughts on “waarom het zetten van elke stap steeds opnieuw spannend is”

  1. Mooi! Ook een prachtige foto….
    Had me nog niet ingeschreven maar als je in de buurt van Enschede of Deventer komt ben ik van de partij!
    En de PR op twitter, daar werken we met zijn allen wel aan 🙂

  2. Misschien moet je ook een soort passe-partout aanbieden, zodat mensen met één kaartje naar meerdere locaties kunnen komen. Hoeven ze zelf ook niet te keizen 😉

  3. Spannende stappen! Die blijven spannend. Maar het komt goed. En zonder die stappen gebeurt er ook niets he? Het OS!M – Oh Shit! Moment. 🙂

Laat een reactie achter op Jacob Jan Voerman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.