Verpletterende schoonheid

tuin

Poehee!

Ja, sorry, weer over de tuin. Dat komt, ik ben een beetje . . .  nee, niet een beetje, ik ben reuze overweldigd door de tuin.

Liesbeth schreef het al, hij explodeert.

Overal waar ik kijk, denk ik: “Ben jij er ook? Hoe lang al?”

De pikzwarte blaadjes van de Hazelaar, de doordringende geur van de Lijsterbes, de lichtgroene spurt van de Buxus, de wilde pruik van de Clematis, de Azalea die nóg voller bloeit, de Akelei, die een dieper purper toont, en dan alles waarvan ik de naam niet ken.

Het is alsof ik verjaardagen van goede vrienden ben vergeten. En alles haalt opgeslagen herinneringen en emoties omhoog. Ik voel me bespeeld als een kerkorgel, op alle toetsen en pedalen tegelijk, met alle registers open.

En ik heb nog niet eens gestoeprand!

 

 

One thought on “Verpletterende schoonheid”

Laat een reactie achter op Liesbeth Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.