Ik was moe, gistermiddag.
En dat kon niet. Ik zat al in mijn tweede week vakantie. Heb al die tijd lekker uitgeslapen. Ik had ook 250 kilometer gefietst, maar dat was al weer twee dagen geleden. Ik had 2 dagen helemaal niets gedaan.
En toch was ik moe.
Dat was geen vermoeidheid, maar luiheid, besloot mijn hoofd. Niet aan toegeven!
En toen besloot ik dat mijn hoofd een hoop lulkoek verkocht. Mijn lijf zei toch echt wat anders. Ik ben even gaan liggen en viel meteen in slaap.
Mijn hoofd is een gladde prater. Als ik even niet op let, luister ik niet genoeg naar mijn lijf. En dat lijf blijft heel lang beleefd. Totdat de emmer overloopt.