Heerlijke zondag.
Die begint met die eenvoudige gezelligheid. Ieder met zijn eigen ding bezig, en toch plezier van elkaars aanwezigheid.
En toen de verhalenmiddag van de raad voor levensbeschouwing.
Ik was nieuwsgierig naar het verhaal vanuit het soefisme. Maar dat viel me tegen. Een mevrouw had “De samenspraak der vogels” samengevat op papier, en ze las dat voor. Misschien ben ik te streng (er heeft vast veel werk gezeten in dat samenvatten), maar dat vind ik geen vertellen. Ze deed het best goed, maar ik miste contact. Het hielp ook niet dat ze het papier voor haar mond hield. (Nee, ik kan niet spraakafzien, en toch helpt het mondbeeld me bij het verstaan.)
Heeft ook met verwachting te maken denk ik. Als het was aangekondigd als lezing over het boek, had het me misschien niet gestoord. Maar nu kwam ik voor verhalen.
Gelukkig was Adrie Gloudeman wel een echte verteller. Hij vertelde een baha’i verhaal over een herdersjongen, en begeleide zichzelf op de N’goni, een kalebas met 10 snaren.
Ooooh! Muziek die zomaar mooi klinkt met mijn CI’s. Simpel, elegant, en warm. Ik kon het timbre voelen. Heel bijzonder voor mij om zo’n muziekervaring mee te maken.
En het verhaal was mooi en teder. De verteller een echte verteller, die zijn verhaal leefde.
Thuis at ik de linzencurry met naan, die Fenna maakte.
Wat een zondag.
*spint*