Een reisje Friesland, het land van mijn jeugd.
Twee dagen op bezoek bij Ineke Brouwer, mijn buurmeisje toen, in Beetsterzwaag. Ik ben ook op bezoek geweest bij haar ouders. Haar vader was leraar van de 6e klas, en hoofd van de school.
Voor hij kwam (1970) was de school erg ingeslapen en streng. Ik heb in de eerste en tweede klas (groep 3 en 4) nog leren lezen met het leesplankje: aap noot mies. We schreven met kroontjespen (3 x zonder fouten en je mocht me gekleurde ecoline schrijven.)
Meester Brouwer heeft veel onderwijsvernieuwingen ingevoerd. Dat kon hij, want hij hoefde nog niet zo idioot veel te verantwoorden. (Hij vertelde me dat de laatste jaren de lol er flink van af ging.)
Praten met Ineke was fijn. Ze weet veel meer dan ik van vroeger. En ze kent me nog als 8 jarige. Wat ze beschrijft is een onaangepast maar aardig joch. Een dromer die in alles iets bijzonders ziet.
Ineke en ik hebben nooit iets voor elkaar ‘hoog’ hoeven houden. We hebben elkaar altijd geaccepteerd zoals we waren. Ik was toen behoorlijk onbevangen, als ik de verhalen terug hoor.
Ik ben zo blij dat ik dat nu weer ben.
Of ik spijt heb van die tussenliggende jaren, waarin ik me flink heb lopen aanpassen?
Nee natuurlijk niet. Dat was ik ook.
Jezelf niet zijn, of jezelf voor de gek houden, bestaat eigenlijk niet. Je bent wie je bent, ook als je dat niet bent. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Maar thuis komen bij die verwondering is prettig. Meer dan prettig.
En . . . je kunt alleen maar thuis komen als je eerst vertrekt.
…
Je bent altijd wie je bent. Wanneer je terugkijkt zul je hooguit zien dat met ‘de kennis van nu’, je sommige periodes misschien minder vindt rijmen met hoe je nu denkt te zijn. Maar dat is slechts perspectief. Een verschuivende schaal.
RT @jjvoerman: thuiskomen bij de verwondering http://t.co/vHlsyaUiwc
‘The creative adult is the child who survived’ , die spreuk kwam ik gisteren op Pinterest tegen, en die sprak mij erg aan. Iets van verwondering inderdaad, buiten de gegroeide patronen en platgetreden paden durven stappen, op zoek naar vlinders en mooie bloemen. Creativiteit is wachten op een wonder, luisteren met andere oren, zien voorbij het zichtbare. Soms duurt wachten erg lang. Maar soms is wachten gewoon heel erg de moeite waard.
zeer de moeite waard !
+1 “Je bent wie je bent, ook als je dat niet bent. Als je begrijpt wat ik bedoel.” http://t.co/7V15EGZDDE @jjvoerman via @hildebackus
Ik merk bij mezelf dat hoe ouder ik word, hoe meer ik behoefte heb aan nostalgie. Mooi als je dan met een buurmeisje herinneringen kunt ophalen.
Mijn broer, moeder en vader zijn al heel lang geleden overleden en ook de band met verdere familieleden is er niet meer door overlijden en andere oorzaken. Heb wel via mail contact met een vriendin die ik sinds mijn 10e had. Ben wel bezig dingen in verhaal vorm op te schrijven om mijn herinneringen levend te houden en ook als therapie om te zien waar het in mijn leven fout is gegaan.
De kroontjes pen, wat een geklieder, maar met de balpen ook!
OT : de letters in de reakties zijn wel heel klein je
Jee, wat schrijf je toch mooi.
Ja. Ik begrijp het.
🙂
Ja ik zie het al!!!
Fijn en opgelost!!!