gesprek met mezelf (nou ja, het werd een monoloog)

Ik wilde weer eens met mezelf praten.

Die innerlijke stem kan ik echt horen. Als ik stil word en luister, zegt hij ook verrassende dingen.

Dus werd ik stil.

en ik luisterde

Lieve Jacob Jan,

Je maakt je zorgen. Om een paar dingen. Ik zal ze even noemen:

– eigenwaarde
– niks doen
– geld

Zie je dat ze allemaal met elkaar te maken hebben? Ja natuurlijk zien je dat, en je gooit jezelf in de knoop, om ze met de ultieme oplossing alle drie in één klap uit de weg te ruimen.

Ik ben hier om te zeggen dat sommige knopen niet doorgehakt hoeven te worden. Je mag ook heel voorzichtig uiteenrafelen. Begin met ergens een los eindje. En als je dat niet kunt vinden, pak je een schaar. Van mij mag je vals spelen. Wat zeg ik? Vals spelen bestaat helemaal niet!

Acceptatie, bijvoorbeeld. Jij hebt daar een eindeloze lus van gemaakt. Ik ga die nu voor je doorknippen.

Jij denkt dat jezelf pas kunt accepteren als je alles van jezelf kunt accepteren. Dat je pas volmaakt bent als je niet volmaakt hoeft te zijn. En je ziet niet eens hoe je jezelf daarmee in de staart bijt.

Laten we nu gewoon eens één dingetje er uit pakken.

Een dingetje waarvan jij denkt dat je het accepteert. Maar intussen zit jij van alles te doen om het kwijt te raken.

Jouw eigenwaarde hangt voor een groot deel af van anderen.

Daar.

That’s it.

Jouw grote gruwelijke grijze schaduw.

Want jij denkt dat je daar van af moet. Dat je van jezelf moet houden, en zo. Jaaa, je mag wel een beetje leunen op anderen, maar niet te veel. Toch?

Je kijkt naar je statistieken, en de reacties op je blog. Wordt blij van mooie reacties, en gaat aan jezelf twijfelen als ze wegblijven. Of als je blogs minder gelezen worden.

En dan ga je jezelf heel hard op de kop geven dat je dat doet.

Lieverd, het hoort gewoon bij je. Kun je dat accepteren? Dat je blij wordt van applaus? Dat je verdrietig wordt bij het uitblijven? Is dat niet iets dat hoort bij iemand die voor het theater kiest?

Is dat ook niet juist jouw motor, voor het maken van mooie dingen?

Ja, ik ken de verhalen. Je legt je geluk daarmee in handen van anderen. Weet je wel dat het veel erger is om je geluk in handen te leggen van het duiveltje die vindt dat jij je geluk niet in handen van anderen mag leggen?

Dat niks doen en dat geld.

Daar wil ik ook nog wel wat over zeggen, maar dat doe ik de volgende keer wel. Pruttel hier nog even lekker op door.

Liefs,

jezelf.