stilte als communicatiemiddel

Ik deed vandaag weer even mijn CI’s uit op school.

Vorig jaar wilde ik dat bewust inzetten, maar ik voelde me er te onzeker voor. Ik durfde niets te missen en deed dus om de haverklap mijn CI’s weer in.

Intussen ken ik de kinderen beter, en een collega vroeg: “Waarom doe je dat eigenlijk niet meer?”

Tja, waarom niet? Het levert veel op. Het is een goed uitgangspunt om oordeelloos te kijken. En wellicht brengt het een rustige energie.

Een van mijn coachkinderen kwam bij me zitten en maakte een universeel gebaar met de belangrijkste boodschap die er is:  een knuffel. We hebben woordeloos gepraat en oorloos geluisterd.

Ik ga het vaker doen.