Ik kwam gisteren deze post tegen:
En toen besefte ik wat er allemaal veranderd is de afgelopen twee jaar.
Want dit is nogal een verschil!
Ik ben in het diepe gesprongen, ruim twee jaar geleden. Het leverde soms behoorlijk wat stress op: een veilige baan achter me laten.
Maar het was het waard.
Niet alleen omdat ik er nu zo blij mee ben.
Ik zou namelijk helemaal niets van die twee jaar willen missen. Al die benauwde momenten hoorden er gewoon bij.
Laat het leven maar komen, met alles er op en er aan. Ja alles.
Shit will happen, en ik zal lijden. Ik zal kermen. En ook dat hoort er bij.
Leven ik houd van je, in goede en slechte tijden.
Dat voel ik omdat ik gedurfd heb, en omdat ik nu weet dat ik weer zal durven.