Mijn dochter baalt.
Van haar wiskunde huiswerk.
En ik geef haar geen ongelijk.
Ze heeft een methode die niet lekker aan sluit op de manier waarop zij leert.
De Wageningse methode. Prachtig bedacht. Stap voor stap wordt de nieuwe stof geïntroduceerd met verhaaltjes, zodat leerlingen zelf ontdekken hoe het zit. Niet dom toepassen, maar begrip.
Probleem is dat deze methode nog al dwingend voor schrijft hoe dat ontdekken dan gaat. Erg veel kleine stapjes, waarvan pas op het eind van het hoofdstuk de samenhang duidelijk wordt.
Methodes zijn te dwingend.
In de korte tijd dat ik leraar was, had ik daar last van.
Als ouder heb ik daar opnieuw last van.
Ik kan mijn kinderen niet snel even een antwoord geven, als ze een vraag hebben. Want het antwoord is niet genoeg. Het moet ook nog eens op de manier die de methode aangeeft. Dus als ik een andere manier heb om dezelfde som op te lossen, hebben mijn kinderen daar niks aan. Dat brengt ze alleen maar in verwarring.
Slaven van de methode worden ze, die middelbare schoolkinderen.
Dat komt omdat methodes zichzelf zo belangrijk vinden. En daarmee maken ze zichzelf van middel tot doel.
Bewondering heb ik voor leraren die daar soepel mee om kunnen gaan.
Jammer genoeg kunnen ze dat niet allemaal.
Dus volgen mijn kinderen slaafs de methode, omdat ze anders een kruisje krijgen bij “huiswerk niet af”. Ook zo’n middel dat tot doel is verworden.
Mijn dochter is intussen weer blij.
Ik ga er de komende periode naast zitten. Ga me inlezen op de methode, en kijk of ik haar op weg kan helpen.
En ik vind dat best gezellig.
middelbare scholieren, slaven van de lesmethode: http://t.co/UOPsWf5E
RT @jjvoerman: middelbare scholieren, slaven van de lesmethode: http://t.co/UOPsWf5E
+ heelveel => RT @jjvoerman: middelbare scholieren, slaven van de lesmethode: http://t.co/k08a7Ul2
Aye “@StevenGort: + heelveel => RT @jjvoerman: middelbare scholieren, slaven van de lesmethode: http://t.co/GnupxLB1”
waarom lesmethodes het je onmogelijk maken te helpen met het huiswerk van je kinderen http://t.co/ImuA7MSD
Tja. Een onderwijssysteem onderweg naar haar eigen failliet. Triest is het!
Je zou wensen dat we weer terug kunnen naar echte deskundigheid voor de klas. Op basis van eigen persoonlijke expertise de kennis overbrengen. Aanreiken. Niet gehinderd door enig lijstje, methode, procedure, whats-o-ever.
En waar die hindernis zich aandient? Gepast doch stevig weerstand bieden. Om de kinderen te beschermen. Tegen het SYSTEEM.
Dank voor de spiegel. MIjn motivatie om in het onderwijs te stappen neemt alleen maar toe!
RT @jjvoerman: waarom lesmethodes het je onmogelijk maken te helpen met het huiswerk van je kinderen http://t.co/ImuA7MSD
Hoewel ik mezelf schaar onder die onderwijzers die geen slaaf worden van methoden en dus je schrijfsel van harte ondersteun, is inmiddels ook gebleken dat veel lln juist veel baat hebben bij zo’n handelswijze. Raken helemaal in de war wanneer ze niet een vaste methode hebben om iets op te lossen.
De kunst is om de “methode”toe te passen die past bij ieder kind “persoonlijk”. Grote groepen maken dat moeilijk(er). Handelingsplannen met een hoofdgroep en 1 of 2 subgroepen kunnen het gemakkelijker maken.
hee, dank voor je commentaar.
Dat is waarom ik zo’n bewondering heb voor leraren die dat kunnen. het is bijna ondoenlijk met die grote klassen, en alle andere dingen die van je verwacht worden.
de kunst die jij bedoelt is heel belangrijk. dat is waarom ik ook zo graag kleinere klassen zou willen. volgens mij komen veel leraren dan ook stukken beter uit de verf.
RT @jjvoerman: waarom lesmethodes het je onmogelijk maken te helpen met het huiswerk van je kinderen http://t.co/ImuA7MSD
RT @jjvoerman: waarom lesmethodes het je onmogelijk maken te helpen met het huiswerk van je kinderen http://t.co/ImuA7MSD