Schop onder de kont, actie, #fail, leren, en door.

Er gebeurt veel, op weg naar Carré. Niet altijd even zichtbaar, misschien, maar toch.

Vandaag een lesje geleerd. Dat mag ook wel, want daar heb ik een coach voor.

Nu moet je weten dat ik vroeger redelijk beschermd ben opgegroeid. Net niet verwend, denk ik, maar wel aardig in de luwte gezeten. Mijn beide broers hebben zich daar op een of andere manier uit gevochten, maar ik niet.

En dus moet ik de weerbaarheidslessen alsnog leren.

Want ik loop te veel als een kip zonder kop rond. Zet van alles in werking (ook goed dingen) maar echt systeem zit er niet in.

En de deadline van 10 mei komt in zicht.

“Waar zit je publiek?”, vroeg mijn coach.

Ik vertelde hem dat het publiek zich kenmerkte door thema’s  jezelf zijn, de zorg, onderwijs, doof/slechthorend. Dat had ik inmiddels wel op een rij.

Waarom benader je die clubs niet met een goed aanbod?

Ook al gedaan.

Ja, met de clubs die ik kende, binnen mijn comfort zone.

Maar als het echt nodig is, is het nu de tijd voor stappen daarbuiten. Waarom benader je geen verzorgingshuizen, ziekenhuizen, scholen, met een aanbod voor groepskorting?

En dan niet via twitter, facebook, of mail. Nee, ga ze bellen! Ga er op af. Zet je over die angst.

Ook dat spook de deur uit.

Bellen dus.

Eeeh.

Ik dacht even aan mijn slechte oren.

Maar eerlijk is eerlijk, soms gaat het ook wel goed, een telefoontje.

Dus misschien gebruik ik die oren wel als excuus.

Ik ging naar huis met het krachtige besluit om diezelfde middag nog alle verzorgingshuizen te bellen.

Dat deed ik.

En het werd een dikke #fail.

Nou ja, fail.

Ik leerde wel iets. Ik leerde dat bellen dus écht niet gaat.

Te vaak was de verbinding zo slecht dat ik drie, vier keer moest vragen om herhaling. Soms wel zeven keer. Namen van mensen die ik wel moest hebben, telefoonnummers, tijdstippen. Al die informatie kreeg ik maar amper bij elkaar. En intussen was ik bekaf, en was ik mijn eigen verhaal vergeten. Laat staan dat ik dat met enthousiasme kon brengen.

Even dacht ik dat ik op gaf, toen ik dit op gaf.

Maar dit is geen nederlaag. Dit is gewoon erkennen dat deze weg echt niet werkt.

Nu moet ik heel hard iets anders gaan doen. Want terugtrekken wil ik niet. Ik moet nu iets gaan doen om mijn lef uit te proberen. Zorgen dat ik niet terug zak.

Ik ga er gewoon langs, langs al die verzorginsghuizen, ziekenhuizen enz.

Ik ga mijn charme in de strijd gooien.

Er is maar één nadeel.

Dit is uitstel.

Want ik wil mijn flyer mee nemen, en die komt volgende week pas.

Ben ik aan het uitstellen?

Wat kan ik deze week dan wél doen, zodat ik niet terug zak?

Als jullie tips hebben hoor ik het graag.

Bijvoorbeeld over adressen die ik kan benaderen. Mijn thema’s staan hier.

Kaartjes kun je hier bestellen.

 

Op weg naar Carré. Een eerlijk verlag van alle pieken en dalen. Van alle overwinningen op mezelf, want daar zit mijn grootse vijand (en gelukkig ook mijn grootste kracht)

 

7 thoughts on “Schop onder de kont, actie, #fail, leren, en door.”

  1. Gewoon gaan, zonder die flyers. Je verhaal zit niet in de flyers. Een live Jacob Jan is 1000 maar krachtiger dan een papieren Jacob Jan. Als je iets wil laten zien, laat je de flyer gewoon op de laptop zien of de smart phone. Sales = opportunities creeeren voor contact. Dus het mooie van het niet-hebben van die flyers is dat je kunt zeggen: ik stuur je nog een flyer op of ‘ik breng die flyers wel even langs volgende week’. Drink je nog een kopje koffie. Weer een moment. En dan stuur je even een linkje naar een youtube-opname van je performance… Gewoon gaan!

  2. Mailen!
    Met een waanzinnig goed verhaal.
    Misschien nemen ze het op in een nieuwsbrief. Maken ze er melding van in de agenda. Misschien ook niet.

    PS, ik heb ook een hekel aan bellen. En aan gebeld worden.

    Succes!

  3. Beste Jacob. Uit die bovenstaande hutspot probeer ik de spekjes dus de essentie te halen. Je gaat het theater in maar weinig mensen kennen jou. Dat is geen publiekstrekker. Wat je ‘coach’ adviseert is de volgorde op zijn kop zetten. ‘Zoek publiek en win daarmee bekendheid’. MIJN tip is, zet een leuk krachtig deel van je programma op film(desnoods in de huiskamer) en plaats dat op YouTube. Deel die link via je site, twitter en facebook. Zodoende creëer je jouw publiek die naar je voorstellingen wil komen. Als je jezelf verkopen wilt moet je jezelf aanbieden. Succes!

  4. De gedachte die bij mij opkwam al lezend over dat vergeefse bellen, “laat het je assistente doen”. Heb je die niet? Zie die dan te krijgen. Eentje zonder hoor problemen.

  5. Van bovenstaande adviezen kun je ook nog een mooie drietrapsraket maken. Langsgaan en je verhaal persoonlijk vertellen. Dan leren ze jou en je verhaal goed kennen. Bij het afscheidnemen geef je dan aan dat allea daags erna nog een in een mail bevestigt – je vertelt je verhaal immers zo enthousiast dat je de kans loopt dat je toehoorders niet alles opslaan. En als de flyers klaar zijn stuur je die ook nog. Zo zou ik het doen. Die samenvattingsmail werkt voor mij prima, ook omdat ik achteraf nog weleens wat ben vergeten.

Laat een reactie achter op Paul van der Werf Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.