perfectioneren van de imperfectie

Ik lig mijn leven lang al overhoop met mensen die mij vertellen hoe het hoort.

Ik weet niet hoe het hoort.

En ik werd er onzeker van om steeds geconfronteerd te worden met hoe ik het verkeerd deed.

Tegenwoordig heet het niet meer “hoe het hoort”  , maar “hoe het werkt”. En opnieuw werd ik daar onzeker van.

“Als ze het allemaal  zeggen dan zal het wel”, dacht ik dan.

En eindelijk vind ik dan vrede met mijn eigen manier. Ook als die minder goed werkt. Eigenwijs.

Ik las een artikel over iemand die mensen leert om perfect te presenteren. Ze schrijft dat ze nu ontdekt dat juist het losse, het eigene, het durven maken van fouten een presentatie zo goed maakt.

Dus als ik lang genoeg mijn onhandige zelf blijf kom ik vanzelf in de mode?

Is dat het?

Even een tip :

Dat eigene en onhandig zijn, is niet iets wat je er even bij doet omdat het goed in de markt ligt.

Blijf van mijn eigenheid af.

Vind je eigen eigenheid.

Trap niet in de valkuil om te gaan zoeken naar je authenticiteit. Die heb je al. Als je ophoudt met je best te doen.

7 thoughts on “perfectioneren van de imperfectie”

  1. Mooi stukje. “Verkeerd doen” en “hoe het hoort” moet je inderdaad achter je laten. Maar m.i. blijft wel belangrijk dat je vanuit je eigen authenticiteit wel een relatie blijft leggen met alle andere authentieke mensen. En ik vind dat dit momenteel te weinig gebeurd in onze maatschappij. Vele ik’s en weinig aanpassen/ rekening houden met een ander.

    1. mijn eigen ervaring is dat ik nu juist veel meer ruimte heb voor anderen, dan toen ik nog zo mijn best deed om me aan te passen.

      ik heb dus mijn twijfel bij die iks die geen ruimte laten. dat zijn niet de echte iks denk ik dan, maar de opgefokte iks.

    1. ik ben er langzaam in gegroeid.

      steeds weer een stapje. met het maken van die filmpjes heb ik weer wat verlegenheid van me af geschud.

      maar bij elk stapje wist ik wel direct dat het klopte.

  2. Net zoals het ineens erg ‘in’ was om versleten spijkerbroeken te dragen. Alleen had men die niet, dus die moesten gemaakt worden. Daarna kon men dan opzichtig in zo’n versleten broek rondparaderen. Alsof men altijd al spijkerbroeken gedragen had. En volgden degenen met een echt afgedragen broek plotseling ook de mode.
    Laat me niet lachen.

Laat een reactie achter op oudeschool Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.