En datti er niet hoeft te zijn, die focus.
Datti soms goed is en soms ook helemaal niet, die focus.
Datti je een tijdje richting geeft, maar dat je soms ook wel eens dat andere paadje in wil, en die focus een keurslijf wordt.
Een korte geschiedenis van het voorafgaande, ofwel mijn gezwabber op mijn blog, in Tante Betje stijl:
Het begon allemaal met bloggen over mijn werk: slechthorenden begeleiden op het werk.
Toen wilde mijn baas dat ik stopte met bloggen, want ik schreef te persoonlijk. (Ja, echt waar)
Toen ben ik elke dag gaan bloggen, over alles wat me bezig hield.
Toen vond ik dat mijn blog me moest helpen met geld verdienen, theater, verhalen en communicatie.
En daar was die focus voor nodig. En het mocht ABSOLUUT GEEN Tante Betje zijn, niet qua stijl, én niet qua inhoud. Dus alleen als ik iets groots en meeslepends meemaakte, mocht het in mijn blog; en alleen in prachtige zinnen.
Toen baalde ik daarvan, van dat keurslijf en ging ik weer lekker overal over bloggen.
Toen vond ik een democratische school waar ik verliefd op werd. En een tijdlang blogde ik amper over iets anders.
En daarmee kroop die focus er weer in, en zei het stemmetje in mijn hoofd: Als je nu over iets anders gaat bloggen, raak je de lezers die in onderwijs geïnteresseerd zijn kwijt.
Ja daag!
Dat wil ik dus niet meer, op die manier denken.
Dit blog is wie ik ben, en ik heb soms focus, en soms helemaal niet. Dat dat een contradictio in terminis is, kan me helemaal niets schelen.
Ik blog over wat ik leuk vind. Punt.
Dat is nog steeds heel veel over het onderwijs.
Dat gaat straks ook weer over vertellen en theater.
Maar het is soms ook keukentafelklets. (Nee, geen borrelpraat, in een kroeg kom ik niet, want daar versta ik niets)
Dus nu ga ik een blog schrijven over lezen, en een vreemde nieuwe liefde daarin.
Goed voorbeeld van Jacob. Meestal modderen we maar wat aan. Wie zijn/haar oren laat hangen naar de utopist voelt zich dagelijks een misbaksel. “Het kan altijd beter’ is een doodlopende steeg met aan het eind een muur van wanhoop. Nu de mens zijn troost heeft verloren in het geloof, laten we onze medemens onze God en rechter zijn. Maar van de mens komt geen redding. Juist omdat wij smullen van de zwakheden van anderen . Geef de ander de vrijheid om over jou te oordelen en zij zullen die misbruiken. Aanmodderen mag!
Dank je wel 😉
Ik hou van je blog, met of zonder focus. Of je nu wel over onderwijs schrijft of niet. Of je het hebt over je persoonlijke zoektocht of niet. Ik word bijna altijd meegezogen in wat je ook vertelt. Dus ik blijf lekker meelezen, waar je het ook over hebt…
ooh, dank je voor dit mooie compliment!
Denk dat de kracht van veel blogs is dat men juist blogt voor zichzelf en dat het daarom zo leuk is voor een ander om te lezen.