oeverloos gelul

Ik gebruik soms een schrijftolk. Die typt met behulp van een speciaal toetsenbord alles wat er gezegd wordt. Als het een goede is, bijna op spreeksnelheid en letterlijk alles, ook de uh’s en de onafgemaakte zinnen.

Schreef ik gisteren.

Door die schrijftolk ontdekte ik nog iets.

Een schrijftolk typt heeeel snel. Maar toch loopt een schrijftolk altijd iets achter bij de spreker.

Dat betekent dat de schrijftolk bezig is met het typen van één zin, terwijl hij/zij luistert naar een andere zin.

Nu weet ik weer dat ik vroeger ook zoiets kon. Op feestjes kon ik een gesprek in het ene groepje volgen en tegelijk denken: in dat andere groepje hebben ze het over veel leukere dingen.

Dat is pas multitasken!

En goedhorenden doen dat dus de hele dag door! 

Goedhorenden kunnen dus het gelul van meerdere kanten tegelijk verwerken.

Oeverloos gelul in een handomdraai!

 Wat jammer dat ze zo’n prachtige vaardigheid als vanzelfsprekend ervaren.

Luisteren is voor mij niet meer vanzelfsprekend. Als ik naar je luister heb je letterlijk al mijn aandacht.

Ik stop waar ik mee bezig ben.

Ik kan niet eventjes deze zin af typen en alvast naar je luisteren.

Ik kan zelfs niet melk in mijn koffie doen en tegelijkertijd naar je luisteren.

Want bij mij is het alles of niets.

Nu kan ik heel stoer roepen:

Bij mij krijg je dus alles.

Ik luister tussen jouw regels door, vang ook op wat je niet zegt.

Ik draai er niet om heen en zeg waar het op staat.

Maar dat is helaas niet waar. Je krijgt soms ook niets.

Dan ben ik op.

Moe.

Te veel geluisterd.

Te veel bezig met iets anders.

en toch. . .

Wat het op levert is leren keuzes maken. Ik moet wel. Ik stoot mijn neus als ik die keuzes niet maak.

Wat het op levert is communicatie niet meer vanzelfsprekend vinden.

Daar is heel veel winst te behalen.

Winst die ik van plan ben te gaan oogsten, voor mezelf en voor anderen.

9 thoughts on “oeverloos gelul”

  1. Herkenbaar vanuit mijn simultaan vertaal verleden, lessen en trainingen vanuit (Amerikaans) Engels naar NL en ook herkenbaar vanuit het gewone leven #multitaskluisteren aandacht bij kind terwijl in gesprek en nog waanzinnig veel meer voorbeelden. Bij mij door, of naar aanleiding van, burnout grote overload / overprikkeling niet meer in staat om te #multitaskluisteren zonder hogelijk gespannen of geïrriteerd te raken. Ben dus ook echt bezig met te leren kiezen en kenbaar maken, grenzen en mijn beperkingen aangeven.

  2. Ik ben echt niet altijd blij met dat ‘multitaskluisteren’. Het kan ontzettend afleiden. Ik wil altijd alles horen en mis daardoor af en toe de essentie van wat ik moet horen.

  3. Ook voor mij is dit herkenbaar. Op verjaardagen, feestjes en netwerkborrels kan ik niet luisterend multitasken. Ik moet echt naast degene zitten of staan met wie ik wil praten. Die persoon kan ik met moeite volgen, al is het wel beter geworden sinds ik 15 jaar gleden digitale hoorapparaten kreeg. Daarvoor kon ik echt niets volgen.Wel vraag ik me op verjaardagen regelmatig af of de anderen wel naar elkaar luisteren. Het valt me op dat iedereen tegelijk praat en tegelijk stil is en het lijkt mij – maar dat kan aan mijn gehoor liggen – dat niemand op iemand anders reageert. Iedereen lijkt als het ware zijn eigen monoloog af te steken. Ik krijg daar wel eens jeukende oren van. Wat communicatieadvies zou dan nuttig zijn. Ik ben dan ook benieuwd wat je oogst op gaat leveren, Jacob Jan, en ik hoop er zelf ook nog wat van op te steken.

    1. ik ga op zoek naar hoe ik mensen écht kan laten communiceren.

      een van mijn ideeën is een andere manier van netwerkborrel, want ook daar stikt het van de monologen.

      ik heb via Elja ook een keer iest gelezen over een andere manier van verjaardag vieren.

      ik weet al hoe je op een andere manier kunt vergaderen

      mijn opdracht is dus:

      hoe verander ik de setting, zodat mensen écht met elkaar in gesprek gaan?

  4. Ja..herkenbaar.
    Op mijn werk willen ze nog betere communicatie met mij en kijken
    hoe we dat kunnen doen.
    Ikzelf ben op zoek naar nog betere hulpmiddelen maar ik heb wel
    aangegeven dat ik het niet alleen kan.
    Ik heb ook op papier gezet wat het voor mij betekent om slechthorend
    te zijn.
    Dat aandacht geven en echt luisteren dat is mijn kracht en het zien
    van lichaamshouding.Daar kan ik op inspelen.
    De focus ligt voor mij bij het werk zelf en niet bij het luisteren of alles horen.
    Dat kost bakken energie en die wil ik nuttiger besteden.
    Ik moet voor mijzelf filteren en de keuze maken van hoe belangrijk is dit
    gesprek en moet of wil ik daar op inspelen.
    Alles kan nog beter maar ik sta er niet alleen voor en er zijn verwachtingen
    maar ik wil daar op mijn eigen voorwaarden aan voldoen en dat kan.

    1. jullie gaan vast op iets moois uit komen

      geef maar een gil als ik kan meedenken, soms helpt inbreng van een buitenstaander .
      maar eerst even kijken waar jullie zelf mee komen, denk ik

  5. Ik herken het. Ik ben tegenwoordig al zo ver dat wanneer ik de telefoon opneem, ik het scherm van de PC leegklik, uit angst afgeleid te worden door iets wat er voorbij komt, terwijl ik de beller alle aandacht wil geven. Beetje doof aan het worden (jippie, ik word elke dag een dagje ouder) en het vermogen tot 2 of meer gesprekken (al dan niet via geluidsoverdracht) tegelijkertijd volgen aan het verliezen. Eigenlijk wordt het leven er wel mooier van. Onverdeelde aandacht.

Laat een reactie achter op Paul van der Werf (@paul_vd_werf) Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.