netwerken is dood

Vandaag verklaar ik het netwerken dood.

Ik verbreek de onzichtbare ketens waarmee we anderen vastbinden aan onze verlangens. Nooit meer: “Ik wil iets van jou, maar ik doe net alsof dat niet zo is.”

Ik spoel de diarree door. De eindeloze tentoonstelling van ego’s, business-ideetjes, toekomstplannen, bedenksels van zolderkamers, aftreksels van alles wat al ontelbare keren is gedaan, met weer een nieuw sausje, de ik-heb-mezelf-gevonden-en-nu-kan-ik-jou-helpen-met-zoeken verhalen, de ik-kan-je-helpen-jouw-werk-beter-te-doen verhalen, alles wat  schreeuwt om gehoord te worden.

En ook de keutels, de gedehydrateerde diarree: de elevator pitches.

Met anti-geluid rek ik de stiltes op. Stiltes die geen kans krijgen omdat iedereen gespitst is op elke adempauze om het eigen verhaal te kunnen spuien.    

Ik ga met de bladblazer door je verzameling visitekaartjes, en stop een virus in de database van elke Linked-in groep die een item heeft waarin ze oproepen om te linken. Verzamelwoede, alsof het om de nieuwste actie van Albert Heijn gaat. Weg er mee. Je echte contacten weet je toch wel weer te vinden.

Ik verscheur al je eigen visitekaartjes. Mini-reclame posters. Logo’s die de leegheid opvullen. Gevels. Opgetrokken buitenkanten. Muren.

Wil je handelen? Prima! Handel! Maar wees duidelijk. Vraag en aanbod. Handjeklap. Maar niet onder het motto van interesse in de ander.

Want interesse in de ander is iets anders.

Als je dat wil . . .

Als je dat écht wilt . . .

Gooi dan het netje weg en schep met je handen.

Laat ontstaan wat er nog niet is. Niet kijken waar jouw meegebrachte legoblokjes passen. Beginnen met niets. Lege handen: scheppen.

Uniek. Jij. Die ander. Ontmoeting. Wees nieuwsgierig, naar wat er nog niet is. Luister naar een verhaal dat je nog niet kent. Maak je zelf leeg om dat verhaal binnen te laten komen. Laat het klinken, galmen, fluisteren.

En laat dan een nieuw verhaal in jou ontstaan. Niet het verhaal dat jij jezelf al duizend keer hebt verteld. Luister naar het nieuwe, frisse verhaal over jou dat de ander aan jou ontlokt. Laat je verrassen.

Niet netwerken. Niet in netten vangen, doodmaken en mee naar huis slepen. Gooi het netje weg en schep met blote handen. Maak wat er nog nooit was.

Neem in plaats van een visitekaartje een mooie ansichtkaart mee. Schrijf een groet. Voor die ander. Schrijf wat je van die ander gezien, gehoord hebt. En geef dat mee. Geen reclamefolder maar een cadeau.

. . . . leve het netwerken

14 thoughts on “netwerken is dood”

  1. gezouten waarheid!

    ik heb het op Facebook gedeeld en schreef daarbij:

    kijken in de spiegel bij de kapper doen we al.
    ochtends bij t badderen of vóór we uitgaan
    misschien thuis, maar om in de spiegel van
    jjvoerman te kijken, vereist moed, èchte
    moed.
    ik jou van en heb respect voor de zijne…

  2. Jacob jan, je KUNT niet stoppen met netwerken 🙂

    Als je wordt geboren heb je al je eerste netwerk. Je familie, de mensen in je straat. Dat gaat zo dood tot aan je dood. Zonder netwerken gebeurt er niks. Zelfs geen glimlach op straat.
    Veel mensen denken helaas dat netwerken hetzelfde is als met anderen in een business outfit met een glas bier of een verse jus en een bitterbal rondhangen. Praten met de één, ondertussen over de schouder kijkend naar het volgende “slachtoffer” om lastig te vallen.

    Maar netwerken is verbinden. Samenvoegen. Ideeen uitwisselen. Kennismaken. Openstaan. Geven en ontvangen in plaats van halen en brengen. Herkennen en erkennen. Dat je het alleen niet kunt. Dat en nog veel meer is netwerken. Je doet het zo’n 16 uur per dag. Dus niet mee stoppen he.. Dan wordt je kluizenaar en kunnen anderen in jouw netwerk geen gebruik maken van jouw kennis, ervaring, compassie, humor en alles wat je nog meer hebt.

    Kortom: GIJ ZULT NETWERKEN 🙂

    Groeten van een mede-betweter!

    1. Je zegt het zelfde als ik 😉

      Maar te veel mensen doen het op die “jaag” manier. Te veel mensen oefenen heel erg in elevatorpitches, en hun interesse in anderen is niet anders dan uitstel. Het blijft te vaak hengelen. Ik betrap mezelf er op. Ook (juist?) als ik mijn best doe om niet te hengelen. ik denk dat dat bij veel mensen zo is.

      ik hou ook niet zo van het woord netwerken, ik hoor het te vaak in combinatie met strategie

      Ik ga morgen de nuance schrijven, ik wilde nu even lekker voluit gaan

      1. Haha doe morgen de genuanceerde veesie dan maar. Sla ik die wel over.

        Ik geef regelmatig trainingen / workshops intern hierover. Ben altijd TIJDEN bezig om dat beeld van netwerken wat jij schept uit die hoofden te RAMMEN. Zodat ze snappen wat echt netwerlen is. Rondhangen op een commerciele borrel en daarmee je tijd verspillen kan iedereen. Echt netwerken met de juiste mensen en daar veel plezier aan beleven is een kunst. Maar wel een kunst die we allemaal beheersen. Gewoon terug naar de basis. De later aangeleerde verkeerde aannames, beelden en afkeren er weer afschrapen. Back to natural. En dan weer opbouwen met nieuwe inzichten.

        1. ik denk dat het er bij velen niet uit te rammen is. Morgen schrijf ik waarom.

          Daarom vermoord ik het woord,

          Verbranden, er kleeft te veel zooi aan vast. En dan als een phoenix op een andere manier uit de as weer herrijzen.

  3. Dat voluit gaan is je goed gelukt Jacob Jan. Ik schrok bijna van je toon. Ben dat niet zo van je gewend. Maar ik geloof dat ik je begrijp. Om dezelfde reden heb ik na mijn revalidatie 2/3de van mijn netwerkclubs afgezegd. Spuugzat van ’s avonds de deur uit – mijn gezin achterlatend – en dan iedere keer onvoldaan thuiskomen met een handvol visitekaartjes. Even Linken en vervolgens niets. Inmiddels doe ik het anders. Zijn er echt waardevolle contacten ontstaan met mensen die ik nog nooit in het echie heb gezien. Zoals jij o.a. En maak ik 1 op 1 afspraken met mensen die bereid zijn om te delen en samen te werken. Die twee eigenschappen zijn wat mij betreft randvoorwaarde voor contact. Dan ben je welkom in mijn circle of trust en ben ik bereid om veel te geven. Weg met de oppervlakkigheid. Echt contact is een kwestie van wederzijds luisteren. Hoop dat je er vanavond weer bij bent met #blogpraat.

  4. Nee, ik wil spelen!
    Ik wil spelen!
    Ik wil spelen, Briq.
    IJse3

    en hij zegt precies hetzelfde.

    “Laat ontstaan wat er nog niet is. Niet kijken waar jouw meegebrachte legoblokjes passen. Beginnen met niets. Lege handen: scheppen.”

    !
    Hadewych

Laat een reactie achter op jacolinesteegstra Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.