mijn eigen stem (2)

-Hee Jacob jan, misschien moet je maar eens dimmen met die filmpjes

Waarom?

-Je bent er nogal bezeten van, met die laatste ben je bijna twee dagen bezig geweest

En?

-Nou, ik vroeg me gewoon af: Is dit jou ‘next great thing’? Waar je al je hoop op vestigt… dat je eindelijk publiek hebt?

En?

-Ben je niet bang dat alles als een kaartenhuis in elkaar stort? Dat je nu in een soort manische periode zit, en dat die depressieve om de hoek ligt?

Nee

-Hoezo nee? dat kan toch maar zo?

Ja, het kan maar zo. Ik ben er alleen niet bang voor.

-Huh? Zo zeker ken ik je niet. Is dat echt? Of doe je stoer?

Echt. Wat gebeurt gebeurt. Intussen heb ik dikke lol. En ja ik geniet. Ik geniet ook van de leuke commentaren die ik krijg. En ik blijf hier stevig mijn tanden in zetten.

-Ja, je bent zelfs van plan een dure microfoon te kopen. En straks nog zeker een echte camera ook. Waarom? Zo egostrelend dit?

Ja. Ook. Maar niet alleen. Ik heb een stem gevonden.

-Ik dacht dat jou stem die open en eerlijke was, en niet de lolbroek.

Die lolbroek is de keerzijde van mijn open en eerlijke, en andersom. Ondeelbaar. Rustig maar. Ik houd ze in balans. Ik zal zelfs het transcript van ons gesprek op mijn site zetten. Goed?

-Hm.

Ik ben blij met deze andere stem die ik gevonden heb. Ik heb die altijd binnen gehouden. Want god, wat ben ik eigenlijk een betweter met opgeheven vingertje.

-Jij? Andries Knevel!  Bah! Dat kan niet waar zijn.

Maar het kan dus wel. Als ik het maar niet te serieus neem. Het mag dan wel lijken dat ik twitterend-coachend Nederland op de hak neem, maar ik ben eigenlijk vooral een persiflage van mezelf. Ik overdrijf niet eens heel erg veel in die filmpjes.

–En je mooie missie dan? Voorwaarden scheppen voor een beter communicatie?

Dat blijft mijn boodschap. Ik ben nog steeds op zoek naar het goede platform voor die boodschap. Het is niet genoeg om leuke, eerlijke, introverte stukjes schrijven, en preken wil ik niet.

-Dat wil je kennelijk wel

Okee correctie. Wil ik wel, maar mag ik niet van jou. En hierin geef ik je zelfs gelijk. Maar dit lijkt me een goede vorm.

–Hoezo?

Ik heb er lol in. En het gaat me moeiteloos af. Al die teksten voor die filmpjes schudt ik zo uit mijn mouw. Ze lijken wel vanzelf te komen. Dat is een lekker gevoel. Dat ik laatst 2 dagen bezig was, had vooral met techniek te maken, windruis bijvoorbeeld en een slechte microfoon. En ja ik ben er een beetje bezeten door. Maar geen gevaar daar.

–Hoezo?

Ik ga straks 3 weken offline

–Ja lekker. Laat de inbrekers even weten dat je op vakantie gaat

Alsof ik iets heb dat het stelen waard is. Laat ze langs komen en de tuin water geven. Daar maak ik me echt zorgen om. Dat is net iets te veel gevraagd voor mijn buurvouw.

–En je blog dan?

Daar zet ik het verhaal op waar ik mee ben begonnen.

–Oja. Je andere grote aspiratie. Die heb je laten zitten toch?

Inderdaad al een tijd niet meer geschreven. Moeilijk hoor schrijven. Een echt ambacht. Ik laat het even los. Kijken hoe ik het na de vakantie vindt. Eerst even 3 weken helemaal weg van alles, ook van de filmpjes. Jij je zin?

–Dat had ik al lang. Je bent best lekker bezig. En even weg van alles is heel goed. Veel plezier.