Ik ben mijn lefspieren aan het trainen.
Ik doe dingen die ik een maand geleden nog niet voor mogelijk had gehouden. Ik vertel later nog wel een keer welke dingen.
Weet je, die drempels lijken altijd klein als je achterom kijkt. Het voelt zo goed als je ze over bent. Waarom blijf ik er dan zo lang tegen aan hikken?
Daarom deze post. Die kan ik straks lezen als ik weer zo’n drempel tegen kom.
“Kom op”, zeg ik dan tegen mezelf: “You’ll live! And more!”
En dan te bedenken hoeveel drempels je al genomen hebt!