Ik wilde heel mooi poëtisch schrijven over het konijn in de koplampen. Maar laat ik gewoon dicht bij huis blijven.
Ik heb me ziek gemeld. De spanning werd te groot. Tussen wie ik ben, en wat mijn werk is.
En nu ik afstand neem zie ik pas hoeveel ik mij geforceerd heb.
Als een konijn in de koplampen heb ik het afgelopen jaar geprobeerd mijn werk zo goed mogelijk te doen. Kleine aanpassingen te maken. Een beetje nieuwe dingen leren, en een beetje bevechten dat ik andere dingen op mijn manier mag doen. Maar dat was allemaal gefrommel in de marge.
Pas als je uit die koplampen bent, zie je dat het donker helemaal niet donker is. Pas als je uit de koplampen bent zie je dat het koplampen zijn. En dat ze verblinden.
Nu zie ik bijvoorbeeld dat ik als beeldhouwer met een nagelvijltje een groot blok marmer bewerkte. Eindelijk pak ik de grote bijtel om de ik er uit te halen die er in verborgen zit.
Waar het om gaat is jezelf kunnen zijn in je werk. Ik wilde dat voor mijn klanten voor elkaar krijgen. Nu zie ik dat het mijn taak is om dat voor me zelf te doen. Helemaal. Geen half werk meer.
Ik heb even tijd nodig om bij te komen. Ik heb wat typisch slechthorende waarschuwingssignalen. Tinnitus is luider, en ik voel sneller duizeligheid. Ik heb meer energie verspild dan ik door had.
Vreemd want ik ben al vaker uit de koplampen gesprongen. Dat is kennelijk geen garantie dat je ze de volgende keer makkelijk herkent. (Hoewel ik nu een stuk eerder spring dan toen)
En dan. Doorgaan met het werk creeëren dat al heel lang op me wacht. Het podium. Theater. Alles op een rij aan het zetten. Begroting maken. En financiering binnen halen. Daar ga ik jullie hulp bij vragen. Want ik wil niet langer in de ziektewet dan nodig is. Het geld moet binnen komen omdat ik het waard ben, niet omdat ik zielig en uitgeteld ben.
Als je het terugleest, je blog, zie je denk ik precies de strijd die je gevoerd hebt (met jezelf?). Rustig aan!!!
Konijn uit de koplamp http://t.co/tu8nhUrI c.c. @NienkeWerkt
Tijd van bezinning gaat vast veel opleveren.
Succes!
Siga, Siga, zeggen de Grieken (kalmpjes aan) un rustig kijken JJ!
veel succes,
neem jezelf serieus!
Ik geef niet vaak commentaar maar lees altijd wat je schrijft, dat doe ik met plezier. Zoals ik je de laatste tijd heb kunnen volgen, voelen, hoe je met jezelf worstelt. Een tijdje afstand nemen is goed. Ik wens je succes en sterkte met al je overpeinzingen. Je komt er wel uit!
dank je.
als dit een crisis is, is het een hele mooie crisis. En ik kom er zeker uit.
ik doe mee. Doe je nog een gebruiksaanwijzing erbij ovor crowdfunding newbee’s? Doeg, MM
🙂 dank ! ja, ik ga eerst leren van de meester. dan kom ik met uitleg
Wat een stap, de ruimte pakken en even geen gefrommel in de marge, respect. Onze wegen zijn anders maar ik zie er verdomd veel herkenning in. Laat maar zijn en het gaat stromen. Alle goeds en vertrouwen toegewenst!
Afstand en (zelf)reflectie is altijd nuttig. Zeker wanneer je steeds meer beseft dat je gevoelsmatig dat konijn in de koplampen bent, dan is het goed om even pas op de plaats te doen (hoewel metaforisch gezien je beter even opzij kunt gaan en die auto aan je voorbij laat gaan). Ik heb er alle vertrouwen in dat het je wel gaat lukken helder te krijgen hoe nu verder te gaan. En vwb die financiering, tegen de tijd dat het duidelijk voor je wordt wat/hoeveel je nodig hebt, neem ik aan dat je dat hier wel ergens gaat vermelden zodat ik daar invulling aan kan geven. Sterkte voor nu.