Ik las een blog van Sharp Ben over plaatjes bij blogs. Hij doet het weinig. Ik ook. Ik vind de plaatjes te vaak gezocht. Mooie beelden vind ik prachtig. Obligate plaatjes niet.
Toch maar een keer een blog met een plaatje dan. En dan doe ik het andersom. Dan zoek ik een leuke tekst bij het plaatje. (beetje obligate tekst, maar het gaat om het plaatje, moet je maar denken)
Ik ben kleurenblind. Rood-groen. Niet heel erg, een beetje. (wel heel erg! roepen mijn dochters). Voeger konden we (we: mijn broer is het ook, erger nog dan ik) de rode frisbee of bal niet terugvinden in de brandnetels. Ik leerde te vragen naar het blauwe potlood (daar! voor je neus joh!) om te voorkomen dat mij lucht paars werd. Mooie diepe kleur blauw, vond ik dat. Echt blauw was dus die saaie, maar ook dat klopte niet altijd.
Van een regenboog zag ik dus alleen maar blauw en geel. Pas als ik goed kijk zie ik de laatste jaren ook rood. (Soms, dan. zoals hierboven). En deze week zag ik voor het eerst groen in de regenboog! Mijn dochter vloog naar buiten met haar fofotoestel bij het zien van bovenstaande lucht. Ze liet haar foto op de laptop zien. “Kijk als je hem een beetje schuin houdt zie je groen.” Ik deed het… en ik zag … groen! Voor het eerst!
Het was dan ook een hele goede regenboog, deze!
Kijk, dit is geen obligaat plaatje. Het ondersteunt jouw verhaal. En dat verhaal is prachtig!