kan een blogger een boek schrijven?

Het antwoord is dat vele bloggers al hebben bewezen dat het kan.

Maar dat is mijn vraag niet. Mijn vraag is natuurlijk of IK het kan. Ik gebruik het woord blogger omdat bloggen voor mij directe behoeftebevrediging betekent. Ik schrijf iets en ik krijg direct reacties. En zelfs als ik ze niet krijg. Het is af. Het staat er, te zien voor iedereen. En al het niet zo goed gelukt is, morgen is er weer een kans.

Dat is ook een beetje lui, natuurlijk.

Kan ik, die steeds sprintjes trekt, wel een lange afstand lopen? Ik moet voor onderweg mijn eigen beloningen gaan maken. Zoals Jelle Brandt Corstius dat i zijn boek “As in tas” deed op zijn fietstocht. Hij liet zich aanmoedigen door een denkbeeldige Mart Smeets.

En ik moet strenger worden. Want die morgen is er weer een dag wordt anders.  Ik moet gaan herschrijven en nog een keer herschrijven, en nog een keer.

Ik heb een schrijfcoach nodig. Marcel van Driel wil wel, maar natuurlijk alleen als die echte schrijver in mij huist. Hij gaat niet aan een dood paard trekken.

Ik heb 7000 woorden, meer dan een blog ja, maar nog niet genoeg. En nu al weet ik wat er anders moet.

Ik ben ook al aan het procrastineren, ik heb een proefversie van scrivener gedownload, en ben aan het bekijken wat je er mee kunt. Ik vermoed dat ik het nodig heb, als ik niet wil verdwalen in wat er is, wat er nog niet is, en wat nog anders moet.

Nu al bang om alle fouten te gaan ontdekken waarvan ik nog niet eens weet dat ze bestaan.

En om mezelf een schop onder de kont te geven ga ik  een dinges schrijven. Een samenvatting/outline of wat voor fancy words daar voor bestaan. (Mooi procrastinatie idee: gaan opzoeken waar zo’n dinges aan moet voldoen, en hoe ik het moet noemen)

Wat me voortdrijft is dat het echt heel mooi wordt, en vooral heel nodig. Ik heb een proeflezer die verslaafd is, en het een openbaring vindt.

Bij pubers die ik vorige week het verhaal in ultra korte vorm vertelde, zag ik het verhaal landen.

Ik zie kinderen op school die het nodig hebben om te weten dat ze niet de enigen zijn die zo denken.

Die zo is:

Een hoofd dat alles wat het ziet, hoort en voelt, analyseert. Er een 3D plaatje van maakt dat het draait en binnenstebuiten keert om het van alle kanten te bezien. Om vervolgens heel hard te botsen met een wereld die al die dubbele lagen niet kan zien. Om nieuwe pijn te voorkomen gaat dat hoofd nóg harder puzzelen om op nieuwe manieren te reageren, waarbij het minstens 3 zetten vooruit denkt. Uiteindelijk trekt het de conclusie dat het een boter-kaas-eieren spel is dat niet te winnen valt.

Die jongen, met dat hoofd is de held van mijn boek. En de lezer kijkt mee in dat hoofd, en dat is waar de echte actie zal zijn.

Veldslagen met monsters zijn er ook, maar dat is leuk voor de film straks.

Ik vertel het vast, want ik heb crowdfunders nodig, vermoed ik. Laat hieronder vast even weten of je interesse hebt.

Ja, het boek heeft een boodschap en als hij denkt dat ik het kan, gaat Marcel me helpen om te zorgen dat je daar niets van merkt bij het lezen. Marcel kost wat hij waard is, daarom die crowdfunding.

 

8 thoughts on “kan een blogger een boek schrijven?”

    1. Een realistisch statement.
      Ik weet dat een boek schrijven iets heel anders is dan een blog schrijven.
      Daar komt heel veel bij kijken. Een uitgever heeft niet voor niets redacteuren in dienst. Geen enkel boek wordt uitgegeven zonder dat een redacteur er dingen aan verandert.
      Ik weet dat ik blinde vlekken heb op dit gebied. Daar is die schrijfcoach voor.
      Die kan lezen met de ogen van een lezer. Ik lees met al mijn voorkennis, en kan dat niet.
      Die schrijfcoach is dus een soort redactie tijdens het schrijven.

      1. Hmm. Your call. My two cents dat je zonder kan. Of in ieder geval zonder tijdens het schrijfproces. Doen op eigen kracht en gedachte. Daarna uitgever zoeken. Of zelf uitgeven (en daar crowdfunding desnoods voor organiseren). En stoppen met bloggen. Tijdens dat schrijven. Zit alleen maar in de weg.

        Sinds ik gestopt ben met bloggen heb ik (veel) meer ruimte in mijn hoofd en kan ik conceptueel op hoger niveau mijn ding doen. Er zit gewoon een plafond aan wat ons hoofd (ook jouw hoofd) aankan.

        Enfin, my two cents. Negeer mij vooral en trek je eigen plan!

  1. Ja, ik kan me voor stellen dat dat nodig is. Een (dagelijks) blog lijkt me niet te vergelijken met een boek.
    Zelf merk ik dat ik steeds langer bezig ben met een blog. De tekst is zomaar klaar, die zit al in mijn hoofd te wachten tot hij eruit mag. Maar dan begint het. Foto’s plaatsen die de lay-out veranderen. Eindeloos schrappen. Ander woord zoeken. Weer de lay-out veranderen want daardoor leest het anders – etc.
    En ik vind dat leuk. Denk dat het er veter van wordt. Leesbaarder. Probeer mijn eigen redacteur te zijn! Dat kan met een blog. Maar niet met een boek denk ik!
    Ben zo benieuwd…

  2. JJ, terwijl ik dit schrijf zit ik met tranen achter mijn bureau omdat ik mijn mannetje vanochtend achterliet op school terwijl alles misging en hij zich shit voelde. Zo’n mannetje als jij beschrijft.

    Ik was opgejaagd door de juf die de deur dicht wilde doen en geïrriteerd reageerde toen ze vroeg wat er was en ik zei dat hij geen goede ochtend had.

    Het was een opeenstapeling van dingen, al de hele ochtend, stress over school, over de kou (waarom hij geen muts op mocht?), over zijn drinkbeker met water dat vies smaakt, zijn nieuwe schoenen, de veters van zijn nieuwe schoenen, het geld voor de sponsorloop dat hij moest inleveren omdat hij anders in de problemen kwam.

    Hij vroeg me toen we naar school liepen waarom hij niet gewoon thuis school kon krijgen, dat school alleen maar kinderopvang was, en ik zei dat papa’s en mama’s moeten werken en ondertussen dacht ik … SHIT SHIT SHIT.

    Ik kom je weer crowdfunden. Hoop dat het kinderen als mijn mannetje helpt. 🙁 🙂

    1. O, jaaa. dat. 🙁
      Ik ben zooo blij met de school waar ik werk. En zelfs onze school is niet voor alle kinderen. Er moeten gewoon veeeel meer verschillende scholen komen. Hoe kun je nu passend onderwijs regelen als je maar één vorm van onderwijs hebt?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.