Onze grootste zegen is tegelijk onze grootste vloek.
Onze gedachten.
We zij niet meer in staat om gewoon te genieten van het moment.
Nou, misschien lukt dat nog net een beetje. Als we niet te druk zijn om er over te tweeten, of er een foto van te nemen. (Waarvan we dan weer moeten beslissen of we dat op Instagram of toch op Flickr zetten).
Maar wat dacht je van gewoon even balen van het moment?
Dat wordt moeilijker he?
En alles daartussen in dan? Gewoon het moment zelf? Zonder genieten, zonder balen. Gewoon zijn.
Dat is helemaal moeilijk.
Daar hebben we cursussen of boeken voor nodig. Daar maken we tijd voor in onze agenda. Dan geven we het een naam. “Het Moment”, of “Nu”. Of we doen met Mindfulness. (zijn we toch weer lekker aan het doen)
Maar gewoon op een willekeurig moment?
Zonder hoofdletter.
Als het even niet uit komt.
Dat doen we niet. We kunnen het niet.
En toch is dat het enige echte moment.
JUIST als het niet uit komt.
Dat is denk ik de enige manier om echt de boel eens om te gooien. Uit de gevangenis te ontsnappen.
Want als je wacht tot de deur wordt open gezet (door een cursus of door een boek), dan kun je er donder op zeggen dat je naar een andere gevangenis wordt gebracht.
Ik heb het zelf net weer verpest.
Ik zat net zo lekker te balen omdat ik geen idee had voor een blogpost. Heb ik dat moment weer laten schieten.
juist als het niet uit komt, dat is het moment http://t.co/f8tr7m0Ffh
Ja…. dat is een lastige!
@jjvoerman: juist als het niet uit komt, dat is het moment http://t.co/bxMJKs9lFD
Helemaal gelijk! Heb ook vaak veel moeite met ‘zo maar genieten’.
Gelukkig lukt me dat in Zweden! Steeds beter en steeds makkelijker. Sterker nog – onafgebroken genieten van niets en van alles.
Nu hier nog….
noem dat maar laten schieten