Tenminste de techniek.
Ik lees nu Lijmen / Het Been.
Ja, dat heeft iedereen op school al gelezen, omdat het zo’n lekker dun boekje was. Maar ik niet dus.
En ik schrik er van hoe actueel het is.
“Er is met die man op ’t ogenblik niets te beginnen”, zei Boorman. “Die Van Ganzen behoort tot een zeldzaam geslacht, dat slechts te lijmen is met eenvoud en oprechtheid; maar toen wij kwamen wist ik dat niet, en ik kon onmogelijk zo opeens van ene uiterste in ’t andere vallen, zonder gevaar te lopen Van Ganzen voorgoed te bederven… Later loop jij nog wel eens bij hem aan, maar nu ik hem eenmaal beroerd heb, moet jij minstens een jaar lang bezinken.”
en
“Maar altijd vind je er weer die het doen, als je maar lang genoeg blijft zoeken.”
Verplichte kost, voor marekteers, wat mij betreft.
Willem Elschot: Lijmen/Het been.
(dit is een heel klein aanvullend tussenblogje in de serie: Zen en Marketing)
Ik denk dat @Artoek en @KittyKilian het al wisten, maar die verkoopmethoden van de hype marketing zijn al heel oud http://t.co/Q8WYQTw6cq
Hahaha, ik ken het boekje niet hoor! Maar ga het lezen na dit blog.
Ik lees niet zo veel. En al helemaal geen leerboeken.
En ja. Het is oeroud. En bekend. En op twitter is het er ook. Kijk maar eens naar die paar tweets die ik gisteravond geRTd heb. Alleen schreeuwen de “anderen” vaker. En harder.
Dit is geen leerboekje. Dit is literatuur. Uit 1924.
Ik zag het #geenleerboek. Ik heb geloof ik zelfs “Kaas” gelezen, de opvolger ervan. Daar is helemaal niets van blijven hangen. Hoogstwaarschijnlijk vond ik het saai en begreep ik het niet op die leeftijd.
Ja, er is helemaal niks nieuw onder de zon, bestaat allemaal al 100 jaar in boeken en natuurlijk nog veel langer IRL. Maar leik, ik zal Elsschot ook eens herlezen, al herinner ik me dat hij reuze pijnlijk is.
Oeps. ik bedoel leuk.