ik schrijf een verhaal en floep! epiphany!

Mijn verhalen die ik bouw. . .

Liefst zet ik ze direct op mijn blog: instant satisfaction, als ik de reacties lees.

Maar nu bouw ik aan iets groters. Een one man theatershow. Cabaret wil ik het niet noemen. (lachen, dat weer wel, geen treurigheid, wel ontroering)

Mijn opdracht om een veelheid aan verhalen en losse gedachten aaneen te smeden.

Dus dingen bewaren voor straks.

Een klein tipje van de sluier. (en ik doe even geen moeite om het tot een mooie verhaal te maken hier, heb ik even geen energie voor. dus wat dat betreft een stuntelblog. Lees toch nog even verder svp)

Omdat een verhaal dat ik schreef mij zomaar een verbijsterend inzicht gaf over mezelf. Wie ik ben.
Dat sluiertipje gaat over ideeën.

In mijn verhaal zijn ideeën levende wezens.

Ze zoeken naar contact met mensen. En alleen als mensen met hart en hoofd verbonden zijn aan ideeën worden ze zichtbaar.

Mensen moeten verbonden blijven met hun ideeën.  Want het idee wil in contact blijven met wat het realiseert. Ideeën zijn eigenwijs, en je moet goed naar ze blijven luisteren, ze blijven voelen.

Sommige mensen zien wel de ideeën, maar voelen ze niet. Als ze er mee aan de haal gaan, zonder contact te houden, zonder te voelen, sterft zo’n idee. Het zichtbare omhulsel is een antidee.

Jammer dat wij in onze wereld zo gebrand zijn op alles dat zichtbaar is, en zo weinig voelen.

Ik heb contact met vele ideeën. Ik werd erdoor geplaagd, omdat ik ze geen vorm kon geven.  Dat kwam omdat ik altijd gedacht heb dat ik er iets mee moest doen. Dat heb ik verkeerd begrepen. De ideeën hebben me uiteindelijk ingefluisterd dat dat niet mijn taak is, bouwen. Wel contact houden, zichtbaar maken en delen. Zorgen dat andere mensen daardoor meer open staan voor contact met hun eigen ideeën. Mensen die wel goed zijn in bouwen.

Dat is mijn opdracht. Niet bouwen, maar delen. Het onzichtbare zichtbaar maken, én levend houden. Voelbaar maken. Voelbaar houden.

Goh, zou ik dan toch een kunstenaar zijn?

 

 

 

 

19 thoughts on “ik schrijf een verhaal en floep! epiphany!”

  1. Zeker ben je dat en een echte deler! Hm dat verschil in delen en bouwen is mooi.. om eens te onderzoeken, dank weer voor het.. delen. 😉

  2. Dag Jacob Jan,

    Dat laatste stukje over ‘dat is mijn opdracht’ vind ik prachtig. Heel inspirerend. Een idee dat ik meeneem en bij deze dus gedeeld is.
    Groeten,
    Eva-Maria

  3. Fijn om te lezen dat mensen keuzes maken omdat het leven zoals het was niet meer genoeg voldoending gaf. Een betere wereld begint met mensen die durven te dromen, een betere wereld is een waar dromen werkelijkheid worden.

Laat een reactie achter op Jacob Jan Voerman (@jjvoerman) Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.