Als je het me een jaar geleden verteld had, had ik het niet geloofd.
Letterlijk te mooi om waar te kunnen zijn. Op zo veel punten dat ik nog steeds verbaasd ben.
En nu zit ik er middenin.
Een borrel ter afsluiting met het fijnste team ter wereld. Op de fijnste school die ik me kan voorstellen. Ook letterlijk. Want steeds als we ons iets beters voor kunnen stellen gaan we dat gewoon doen.
Dat.
Kinderen die nu al in mijn hart zitten en waar ik nog jaren mee mag spelen, leren en beleven.
Ja ik heb vreselijk veel zin in die eerste dag na de vakantie.
Maar nu eerst genieten van mijn eigen kinderen.
Even resetten, niks doen.
Naar Engeland gaan (een oude wens).
Wat meer blogposts schrijven. Dat laatste wordt zoeken, want over de mooiste momenten kan ik niet schrijven. Dat is te privé, te herkenbaar voor de kinderen. Niet omdat die dingen verborgen moeten blijven, maar gewoon omdat ze van ons zijn. Van de kinderen en mij.
En ik ga misschien wel nieuwe fabels schrijven.
Nou ja.
2015 blijft maar mooier worden.
Ik hou zo van mijn leven.
Ik denk niet dat dat ooit nog over gaat.
:))