De weg naar Carré

Die ga ik je laten zien.

Hier, op mijn blog.

Want laten we eerlijk zijn, dat wil ik gewoon: in Carré staan¹.

Geen doekjes om winden, maar gewoon aan de slag.

En jou mee laten kijken.

Echter dan reality TV. Live te volgen, via mijn blog.

Ik ga bloggen, vloggen en ploggen en wat ik allemaal nog meer kan verzinnen, zodat jij mee kunt kijken. Wees getuige van de verandering, want dat er wat gaat veranderen is wel zeker.

Mijn wereldbeeld staat nu al op zijn kop. Er is van alles aan het kantelen in de manier waarop ik naar dingen kijken.

The more it changes, the more it stays the same.

Als Stewart (o.a)

Alles verandert. Van dingen die ik verwerpelijk vond, kan ik nu de schoonheid zien. En het gekke is: uiteindelijk verandert er niets aan de kern, want hoe meer ik verander, hoe meer ik mezelf wordt.

Mezelf durven zijn, dat was altijd al mijn kern.

Ik ga laten zien dat mezelf zijn niet strijdig is met beroemd willen zijn.

Ik ga sowieso laten zien dat heel wat tegenstellingen fictief zijn.

Ik ga laten zien hoe oogkleppen er voor kunnen zorgen voor een minder beperkte blik.

Ik ga je manipuleren tot en met, en juist daardoor laat ik je vrijer. (Bloggen is manipuleren, toch? Beter om daar geen doekjes om te winden)

Kortom, ik ga allemaal dingen doen waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou doen, waar ik soms zelfs tegen aan getrapt heb, en toch ga ik daarmee mezelf niet verloochenen.

Ik kan mijn voorzichtigheid laten varen, ik kan alle remmen loslaten. Wat me tegen hield: mijn angst om de zoveelste lege hype te creëren, is overbodig.

Ik kan helemaal niet hypen, want diep daarbinnen weet ik:

Ik² ben nooit een hype, ik ben een fantastisch mens

Ik ben geen gebakken lucht, want ik zit barstensvol talent en inhoud

Bescheidenheid kan de deur uit, want de enige reden waarom ik die zo koesterde, is omdat het zo langzamerhand een handelsmerk werd. Hoe niet-mezelf-zijn is dat?

Blijf me volgen. De toppen én de dalen (want deze blogpost heeft wat tranen gekost, al zou je dat niet zo verwachten, als je het leest.)

Dit wordt een bijzonder avontuur, en hier doe ik verslag.

¹ De grote verandering is dat ik het niet meer stiekem wil, het niet meer op de Calvinistische manier wil bereiken: Doe maar je stinkende best, en hoop dat je opgemerkt wordt. Heel nobel dat, maar ook dom, en ik heb daar gewoonweg geen tijd meer voor. Dus ga ik nu zelf wat TamTam maken.

² Eerste verandering: Er staat hier een hoop IK, en helemaal niets over het verbeteren van de wereld. Ik geloof dat ik de wereld mooier maak door mezelf niet meer te verstoppen.³

³ Het feit dat ik deze voetnoten nodig vindt, is een restje oude ik. Geeft niks. Mag.

10 thoughts on “De weg naar Carré”

  1. Ik ga dit stuk bookmarken (vreselijk woord). “hoe meer ik verander, hoe meer ik mezelf wordt” chapeau 🙂
    “Ik geloof dat ik de wereld mooier maak door mezelf niet meer te verstoppen.” geweldige openbaring 🙂
    Ach, er staan zoveel mooie oneliners in die tesamen een nog mooier verhaal maken, die ‘jou’ maken. Een heel groot compliment Jacob Jan, een voorbeeld!!
    Fijn dat ik met je mee mag kijken en “Echter dan reality TV” me mag laten inspireren door jouw moed!
    Heel erg veel dank!

  2. Dag Jacob Jan, ik probeer je blogavonturen te volgen, maar loop onder wegens een teveel aan mails-to-do. Dus graag voor mij temporiseren.

Laat een reactie achter op Jacob Jan Voerman Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.