Vijf jaar geleden begon ik met elke dag¹ bloggen.
Ik voelde me toen een mislukking.
Dat was al een hele verbetering, want 15 jaar daarvoor ontdekte ik voor het eerst dat ik er mocht zijn. De 35 jaar dáárvoor was ik alleen maar bezig met afvragen hoe ik moest zijn om mijn plekje te verdienen.
Met elke dag bloggen verkende ik mijn schaduw, en stukje bij beetje haalde ik die binnen. Ik kon weer blij zijn met mezelf. Trots zelfs. Ik ging letterlijk op het podium staan. Ik ontmoette mensen bij wie ik me totaal op mijn gemak voelde.
Ja, dat zijn jullie, lieve trouwe lezers.
Ik vond werk waarin ik helemaal kan zijn wie ik ben. Sterker nog. Het ís nu mijn werk om te zijn wie ik ben, en één te zijn met alles wat er is.
Wow.
Zoveel wow, dat er geen wow meer bij kon.
Dacht ik.
Er is een nóg grotere wow. Want mijn lijf deed bij dat alles niet mee. Ik liet wel steeds meer gevoel toe, maar dat was peanuts bij nu.
Nu heb ik iets verwelkomd in mijn leven dat steeds ongemerkt aanwezig was. Alles mag er nu helemaal zijn.
In het video-interview inde zijbalk zeg dat ik ik een bangerd ben, steeds op zoek naar veiligheid. Ik heb die veiligheid nu in mezelf gevonden. Ze was er altijd al, maar ik wist het niet.
Ik ben heel.
En bloggen heeft daar veel mee te maken. Het bracht me in een prachtige omgeving. Die omgeving stond me toe deze grote stap te zetten.
¹ Sinds twee jaar is mijn leven zo vol dat ik niet meer elke dag blog. heeft ook te maken met het feit dat ik op een school werk, en dus ivm privacy over heel veel prachtige dingen niet kán bloggen.
Gefeliciteerd
Vrolijke groet,
Hoi Jacob Jan, ik volg je al een tijdje en blogs raken me steeds opnieuw. Het is je heel van harte gegund!!!
Hélemaal met bovenstaande reactie eens!! Iedere keer treft het mij weer dat jij zo eerlijk naar jezelf kunt kijken en je gevoelens zo goed kenbaar kunt maken.
Ik hou van jou Jacob Jan.
Wow Jacob Jan, ik volg je al een tijd en roep vaak tegen anderen dat jij mijn favoriete blogger ben. Qua schrijven en qua inhoud. Hoe jij met weinig woorden zo tot kern komt is voor mij een lichtend voorbeeld. Jouw inhoud zorgt voor zoveel herkenning en inspiratie!
Bij deze blog vloeien de tranen omdat ik voor het lezen hiervan net iets gelijksoortig aan mijn lief vertelde.
Ik ben twee maanden geleden op mijn kleine podium geklommen en ook iedere dag gaan schrijven. Niet alles verschijnt op mijn site, maar iedere dag creëer ik ruimte voor mij en mijn schrijfsels.
Groot deel van mijn leven denk ik al dat ik TE veel Kelly ben. Ik moet dimmen, ik moet ‘normaal’ zijn, ik moet rustig doen, ik moet zachter zijn, ik moet met 1 ding bezig zijn en niet 3 tegelijk, ik conformeer mij aan mijn omgeving.
Ik zorg met 600% voor mijn kinderen en omgeving en ergens achteraan kom ik. Als ik echt niet meer kan, trek ik mij helemaal terug en moet ik alleen zijn. Ik accepteer dan ook geen hulp van anderen. Ik moet het alleen doen, nog zo’n mooie driver.
Nu is het tijd om eerst voor mijzelf te zorgen en vandaar er voor anderen zijn
Uit een van mijn schrijfsels is voort gekomen dat ik graag onderdeel wil zijn van een onderwijsvorm zoals jullie school. De komende tijd staat in het teken van vorm geven aan mijn droomleven en te gaan doen wat mij gelukkig maakt. Nummer 1 is heel goed zorgen voor mijzelf en mijn overtuiging dat ik To Much ben mag loslaten.
Ja, bloggen is voor mij ontzettend helend en ik vind het heerlijk om te schrijven en mijn schaduw stukje bij beetje binnen te halen.
Dank je wel voor wie jij bent en dat je op je podium staat. Een inspiratiebron voor mij. Bedankt!
O,mensen. Jullie raken me.
En Kelly . . . There is no such thing as too much you. xx
Dank je Jacob Jan ❤
Prachtig! Voor je lezers was het misschien wel net zo’n ontdekkingsreis als voor jou! Dank daarvoor 🙂