het leuke van pubers

“Foto momentje.”

Zei mijn dochter gisteren.

Sacha en Wies waren al naar boven en wij zaten beiden met de laptop naast elkaar op de bank.

Fenna zat koortsachtig te werken aan haar boekverslag dat de volgende dag af moest, en ik typte mijn blog.

Af en toe keek ik mee met Fenna. Om mee te denken over een zin of een woord.

Ze heeft “Pride and Prejudice” gelezen, van Jan Austen. En hoewel Fenna meer van film houdt dan van lezen, heeft ze genoten van het boek. Ze houdt van het Engels, van de subtiele humor. Ze vertelt hoe veel uitgebreider het boek is, maar ook dat ze bewondering heeft voor de keuzes die de scenarioschrijver van de film gemaakt heeft.

Ik bewonder haar verslag, prachtige Engelse constructies.

“Dat ging helemaal vanzelf!” roept ze: “Ik was er zelf verbaasd over dat dat uit mijn vingers kwam.”

Ze heeft dus onbewust de stijl van de schrijfster opgepakt.

Daarnaast heeft ze een ingewikkeld verhaal verbazingwekkend knap samengevat. Want: “die samenvattingen van internet zijn niks waard.”

En ik zie een dochter stralen in wat ze kan: de essentie oppakken van iets moois, waarderen en benoemen van . . . nou ja, van kunst dus.

En wat heerlijk dat ze dat met mij deelt.

Fenna verslindt series en films. Mocht ik ooit denken dat dat lui en consumptief pubergedrag is, dan moet ik deze blogpost nog eens nalezen.

“Nou. Ook wel lui consumptief pubergedrag hoor!”, zegt ze, als ze dit leest.

Ik mag het plaatsen van haar.