Ik heb een grote stoere broer, die mij het leven leerde.
Mijn ouders waren schatten, maar ouders zijn ouders. En om de wereld te leren kennen heb je iemand nodig die dichter bij je staat. Die snapt tenminste waar het echt om gaat. (duh, Jacob Jan, dat had je bij je eigen kinderen wel wat eerder kunnen bedenken)
Peter was drie jaar ouder en wijdde mij in in alle grote dingen die ik nooit begreep. Hij had stoere vrienden, en deed stoere dingen. Daar aan mee mogen doen was mijn grootste cadeau.
Dingen waar het echt om gaat als kind. Spel. Peter verzon alles, ik hoefde me alleen maar in te leven in het spel. Hockeysticks als geweren. En later muziek …dan een hele tijd niks en dan …de protestgeest die begin jaren 70 nog overal aanwezig was. En vooral Peter die alles vorm gaf. Ik verdiepte me in die tijd zelfs in voetbal en schaatsen, niet omdat het me iets interesseerde, maar omdat de vorm waar Peter het in gooide zo intrigerend was: voetbalplaatjes, plakboeken, ranglijsten, quizjes. Ik kende van elk elftal 5 spelers en een keeper. Peter kende alle spelers. En later konden we van al onze muziek binnen 2 seconden zeggen welke plaat en welke artiest er speelde.
Peter was degene die onze wereld vorm gaf, en de buitenwereld binnen mijn bereik bracht. Hij wist waar je te vroeg vuurwerk kon kopen. Hij haalde elke week de top 40 bij de platenzaak en bewaarde ze in klappertjes.
Een grote broer blijft altijd een grote broer. Hij blogt. Over vroeger. Over zijn leven nu. Over zijn kinderen. Heerlijk om te lezen, vooral als het over vroeger gaat. Want niemand kent mijn jeugd zo goed als hij. En al ga ik nu mijn eigen gang. Ik merk dat ik het nog steeds belangrijk vindt wat hij zegt/blogt. Omdat hij het is mede-vormgever van mijn leven, waarschijnlijk tegen wil en dank, maar niettemin. Peter bedankt.
1000 kleine dingen, die alleen voor Peter betekenis hebben. Zoals:
. . .dat hij op zoek gaat naar een protestlied van Cat Stevens, tegen uitbuiting van arbeiders, en dan, ironisch genoeg, uitkomt bij een lied waarin Cat het generatieconflict prachtig bezingt: “it’s not time to make a change, Just Relax and take is easy.”
Quizvraag voor 50 + ers:
Wat was de titel van die protestsong? De verwarring ontstond omdat beide titels hetzelfde eindigen.
Mijn kleine zusje,
Oh geweldig, wat herkenbaar!
Ik heb een 3 jaar jongere zus. Altijd was in mijn kielzog te vinden en nu is het een mooie vrouw met haar eigen leven en gezin, die nu nog bij me langs komt om te vragen hoe ik het zou aanpakken of wat ik ervan vind. Ik vind het nog altijd fijn.
Vergeet vraag te beantwoorden; Volgens mij het nummer Father and Son van de LP – Tea for the Tillerman?
dat is de helft. maar hoe heet die protestsong, waar Peter eigenlijk naar op zoek was? tegen uitbuiting van arbeiders. Die blijft nog open staan.
iemand ? …
deze is het http://www.youtube.com/watch?v=WyV4B1E36Q8
Dit had ik moeten weten alhoewel enige clementie, ik was 3 jaar oud toen deze LP uit kwam. Leuk, dank je. Juiste conclusie een leuke grote broer :)!
die Mathew and Son was voor ons ook een oudje. Maar Peter en ik hebben samen een hele jaren 60 tijd gehad. Met de Beatles als grote voorbeeld. Een eigen Beattke mania pres-la-letre zie ook: http://jacobjanvoerman.wordpress.com/2011/03/05/de-beatles-de-rode/
Echt super! Jullie konden met drie jaar leeftijdsverschil toch veel dingen samen doen en beleven, ook al neemt de oudste het initiatief. Daar ligt de basis voor een mooie relatie tot op de dag van vandaag.