Ik geef geschiedenis bij ons op school. (basisschool)
Ik doe dat door het vertellen van verhalen, en door die verhalen dan in een geschiedeniscontext te plaatsen.
Niet altijd waargebeurde verhalen. Sommige verhalen verzin ik zelf, soms gebruik ik mooie mythologische verhalen, zoals Gilgamesh of Gawain and the Green Knight.
Ik heb als introductie op de middeleeuwen zelfs Brief voor de Koning van Tonke Dragt verteld, in episodes. Daar vertel ik dan bij dat het natuurlijk een geromantiseerd beeld van ridders geeft, maar ook dat is geschiedenis, want dat deden ze in de middeleeuwen zelf ook, ridderlijkheid romantiseren.
Ik heb geen geschiedenis gestudeerd, en het is als leek lastig om te achterhalen welke verhalen nu wel kloppen, en welke niet. Niet alleen op internet, maar ook zelfs in boeken leerde ik onlangs.
Om me scherp te houden volg ik Jona Lendering, iemand die zich terecht druk maakt over het feit dat achterhaalde fabels over de geschiedenis toch steeds opnieuw voedingsbodem vinden. “Bad information drives out the good.”
Maar als ik de kinderen nu steeds blijf vertellen dat je met geschiedenis heel erg moet oppassen, durf ik het wel aan, die verhalen. Waar het mij om gaat is interesse kweken. En dat lukt, ik heb vaak een volle bak. (Kinderen kiezen zelf of ze naar mijn lessen komen of niet, en ze komen in alle leeftijden door elkaar).
Ik wil dat de geschiedenis gaat leven.
Even een filmpje
Fascinerend, bijvoorbeeld het feit dat die laatste twee wereldoorlogen voorbij zijn als je met je ogen knippert.
Hoe was het om daar bij te zijn? Bij al die grote veranderingen. Hadden mensen door dat ze getuigen waren van een belangrijke geschiedkundige gebeurtenis?
We weten het nooit echt. Omdat we bevuild zijn met voorkennis. Nou ja, achterafkennis dus.
Maar nu besef ik dat ik daar wel iets over weet. Hoe het is om geschiedenis mee te maken.
Er is één ding dat ik nu al een tijdje gefascineerd volg.
De zwarte pieten discussie.
Na mijn oorspronkelijke ergernis over de haat die er in de stukjes en uitlatingen zat, ben ik meer op een afstand gaan kijken.
En nu zie ik dat er heel langzaam een kentering plaats vindt. Met dit jaar een paar echte grote stappen. Bijzonder dit. Er vindt een grote verschuiving plaats en we zijn er live bij. Zo voelt het dus om zoiets van dichtbij mee te maken. Zo voelt het als geschiedenis geschreven wordt.