Geld en niks doen

Beste Jacob Jan,

nu even over dat geld en dat niks doen

Allereerst, je mag meer gaan doen. Dat staat. Dat is een goede impuls.

Maar voor je als kip zonder kop gaat rondrennen, om je schuldgevoelens te onderdrukken, eerst even dit.

Een jaar geleden trok je zelf de stekker er uit. Je voorkwam daarmee een burn-out. Je zat alleen veel dichter bij die burn-out dan je dacht.

In plaats van in de ziektewet te gaan hangen, heb je de keuze gemaakt om iets positiefs te doen. Je hebt je theater gemaakt, en uitgevoerd.

Dat is niet niks doen. Ook al heb je eindeloos veel ‘vrije tijd’. Die tijd heb je nodig gehad.

Dus houd op met die schuldgevoelens. Ja, het is tijd om meer te gaan doen. Maar let even op. Je bent daar al mee bezig. Je hebt meerdere dingen in gang gezet.

Ga niet jachten, alsjeblieft. Blijf voorzichtig stappen zetten.

Respecteer hoe je bent. Wat je nodig hebt. Je bent niet voor niets een aantal keren stuk gedraaid in het leven. Dat was niet omdat je lui was. Dat was niet omdat je een sufferd was. Dat was omdat je anders in elkaar zit, en omdat bij jou de dingen anders werken dan je omgeving.

Loop je zelf niet weer stuk op dezelfde muren.

En dan dat geld.

Dat is je tweede grote schuldgevoel. Dat jij als kostwinner een goede baan heb opgezegd om lekker te doen wat je leuk vond. En nu het geld op is, en het aan alle kanten knijpen wordt (je gaat zelfs de kilometers tellen, als je een afspraak hebt, om te zien of je daar de benzine voor kunt betalen), nu ligt de druk als kostwinnaar zwaar op je.

Je kinderen die noodgedwongen ook zuiniger moeten doen. En ze hebben het al nooit echt breed gehad. Ja, ik weet het. Maar heb jij ook gezien hoe geweldig die kinderen van jou daar mee om gaan? Ze halen alles uit het leven, met de middelen die ze hebben.

Weet je?

Ga eens lekker aan de slag met die bijdrage voor het groepsblog #kommaarop.

De vraag daar is : “Wat ben ik waard?”

Nou, meer dan je denkt. Minder als je denkt.

Ja, dat is een oude flauwe taalgrap.

Je weet de kern van je bijdrage al:

Je bent zo veel waard als je zelf voelt. Alleen als je jezelf genoeg waard vindt, heb je genoeg te geven.

Ook al een dooddoener. Maar voor jou erg actueel. Het gaat niet om de dooddoener. Het gaat om wat jij er bij voelt.

Stel eens even, zo maar voor de gekkigheid, dat je niet schuldig bent aan niks doen en lui zijn, dat je ook niet schuldig bent aan het op de rand van armoe brengen van je gezin.

Doen we nóg gekker: Stel nou eens even dat je heel veel te bieden hebt. Wat zou je dan doen?

Zou je naast dat theater nog andere dingen doen?
Op wat voor manier kun je mensen bereiken met wat je te bieden hebt?
Op wat voor manier kun jij daar geld voor gaan vragen?

Want dat is wat je moet gaan geloven. Dat wat jij biedt, niet alleen iets waard is. Maar dat het geld waard is.