Ik maak fouten.
Behoorlijke, en ik stapel ze nog op ook.
Fouten zijn kansen om iets te leren.
Als ik meer fouten maak dan jij dan win ik.
Een fout is een cadeautje.
Als je geen fouten maakt, dan gebeurt er niks.
Fouten bestaan niet, je moet het zien als feedback.
Ja, leuk.
Maar als ik zo moet denken, dan ga ik me dus ook nog eens een keer schuldig zitten voelen dat ik baal van mijn fouten. Ik mag het zelfs niet eens een fout noemen!
Flikker op!
Als ik écht iets leer, iets dat heel dicht bij komt, dan voel ik dat als fout. Als ik dat niet zo voelde, dan was er kennelijk ook niet iets bijzonders te leren. Hoe meer ik leer, hoe harder de klap aan komt.
Dus geef me even de tijd om enorm te balen!
Dat leren, en dat blij zijn om mijn fouten, dat komt straks wel.
ik maak me wat zorg om je. Het lijkt of je steeds afhankelijker wordt van al die media en dat je snakt naar reacties. ook heb ik het gevoel dat je stiekemweg steeds een beetje bitterder aan het worden bent… Ik kan me vergissen natuurlijk, maar ik had behoefte om dit tegen je te zeggen. Liefs, Boudewijn
Lief. Dank. Ik hoor je.
Ik laat het even inwerken. Kijken wat er van klopt.
Die fouten hebben niets te maken met reacties. Bitter? Ja het voelt bitter nu. Of ik daar zelf bitter van wordt? Ja, de toon van deze blogpost is bitter. (edit: fel, niet eens echt bitter, vind ik nu 23:00)
Of het er nu uit is?
Goede vraag, goede waarschuwing.
Liefs, heel veel liefs.
en wordt vervolgd
Heerlijke titel. en inhoud totaal snappus – kom maar op met die gal, als het gal is, en die felheid want dat is het zeker. Je weet hoe allergisch ik ben voor opleuken en de maakbaarheidsmode en normatieve over licht schijnen op wat goed gaat en wegmoffelen onder het tapijt, of er zelf bij gaan liggen als het minder of ronduit slecht gaat.
Even beneiuwd waardoor je je had laten inspireren erover te schrijven ‘omdenken’dan , want ik had een blogje geschreven met ook de O word in de titel als schrijfopdrachtje.
http://caroliengeurtsen.nl/de-onvoltooiden-omdenken/
Hee, bijzonder.
Ik had je post nog niet gelezen. Ik zag in mijn mailbox alleen het woord ‘onvoltooiden’, en dacht dat het een boekrecensie was. Die had ik voor later bewaard.
Misschien dat ik onbewust wel het woord omdenken gelezen heb. Maar dit blog is vooral vanuit de pijn van mijn fouten geschreven. En vanuit de behoefte om daar ruimte voor te hebben. De felheid is niet tegen de omdenkmethode, maar tegen mijn eigen sus-stemmen.