Ongevraagde feedback.
Dat moe je niet doen, vind ik.
Dat wordt alleen gedaan door mensen die denken dat ze het beter weten.
Mensen die het écht beter weten, geven geen ongevraagde feedback. Omdat ze ook weten dat mensen daar toch niks mee doen. Omdat ze daar zelf geweest zijn.
Maar gevraagde feedback.
Dat is andere koek.
Dat is wél een cadeautje. Vooral omdat de feedbackgever heel kwetsbaar zijn/haar nek uit steekt.
Bij deze dus een heel gemeend en een bewonderdend dankjewel voor de feedback op een filmpje van mij.
Ik zou het mooier vinden als je spel iets meer naturel was, met wat minder een ‘voordrachttoon / -gezichtsuitdrukking’ (of hoe je zoiets moet noemen).
Bijzonder, en ik kan er ook wat mee.
Ik ben een beetje aan het spelen daarmee.
Dit is een hele naturelle
En dit is zo’n beetje het andere uiterste
Minder naturel doen was voor mij een grote stap.
Ik had een te kleine mond.
Ik was een teruggetrokken jongetje, laatste gekozen bij gym, dat werk.
Maar ook letterlijk, had ik een te kleine mond.
Ik heb mijn hele middelbare schooltijd een beugel gedragen om ruimte te maken voor mijn tanden.
Het heeft weinig geholpen. Mijn onderkaak steekt nog steeds te ver vooruit, wat mij een pruillip geeft.
Samen met mijn vooruitstekende voorhoofd, en mijn peinzende inslag, geeft dat mij ‘naturel’ een boze, ontevreden kop. Ik ben nooit tevreden geweest met die kop, maar ik zag hem tot voor kort ook niet zo vaak, dus daar had ik nooit zo’n last van.
Misschien is die ontevredenheid nog wel een echt overblijfsel ook. Vanwege dat jarenlang mijn mond houden. Alles naar binnen laten slaan.
Dus vandaar dat spelen met die extra vrolijke noot.
Het is niet eens zo gespeeld. Het zijn mijn eigen trekken en eigenaardigheden, maar dan niet ingehouden.
Maar misschien is het ook mijn manier om met mijn gêne om te gaan. Mijn gêne om mezelf voor de camera en op het podium te zetten. Misschien is dat spel een masker dat ik op zet om mezelf het lef te geven.
Goed om bij stil te staan.
Dus kommaarop.
Ik wil nog wel meer weten.
Ja het is eng, maar álles wat ik aan het doen ben is eng.
Lieve en dierbare Jacob Jan,
En dat allemaal op de vroege zondagochtend!
Je vraagt heel dapper om feedback.
Ik kom maar op één ding (eigenlijk twee): probeer voor jouw eigen geluk (nog wat meer) van jezelf te houden met al jouw vermeende lek en gebrek.
Ik vind je mooi zoals je bent!
Boudewijn
Mooi hoe jij over je eigen kop praat, haha. Best moeilijk om over jezelf te zeggen wat voor kop je hebt. Geen idee bijvoorbeeld hoe ik mijn eigen kop zou moeten beschrijven. Maar als ik dan van jouw beschrijving naar jouw beeld ga, dan moet ik lachen omdat het klopt. Dat vind ik best knap. En ik voel die kaak.
Lieve Jacob Jan, je bent als het er op aan komt nét zo verlegen als je vader! En net zo verbaal begaafd. En uiterlijk lijken jullie ook nog op elkaar! Je kunt tevreden zijn, echt waar!