Eerherstel voor goede voornemens

Jawel.

Het is waar.

Morgen is een dag, net als alle andere. En je kunt elke dag met iets nieuws beginnen.

1 januari is maar een verzinsel, toch?

Ja en Nee.

Het is niet alleen een verzinsel. Het is een afspraak.

Afspreken.

Mooi woord.

Je spreekt met elkaar, en dan, op een gegeven moment, is het af. Je hebt genoeg gesproken. Wat er dan ligt is datgene waar je elkaar in kunt vinden. Mooie uitdrukking ook: elkaar vinden in iets.

Afspraken zijn vindend, niet bindend.

Als je elkaar niet meer kunt vinden, met of in een afspraak, is het tijd voor een nieuwe.

1 januari is geen onzin, het is een afspraak. Met elkaar spreken we af dat er iets nieuws begint.

Natuurlijk begint er elke dag iets nieuws, maar op 1 januari spreken we af dat we iets nieuws samen delen. Eventjes samen.

Daar kan een hele mooie kracht van uit gaan, van samen. Zo veel mensen die tegelijkertijd terugkijken en vooruit kijken. Als je wil, kun je die kracht voelen, en gebruiken.

1 januari is een afspraak, een ritueel.

Rituelen kunnen ondersteunend zijn. Daar hoef je helemaal niet blasé over te doen.

Dus als je elkaar een mooi jaar wil wensen doe het, met heel je hart.

Als je een goed voornemen wil maken, doe het, met heel je hart.

Ik wens je ‘aanwezigheid’ in 2015. Dat je er kunt zijn, met alles wat van jou is, je mooie kanten én dat wat jij je minder mooi kanten vindt.

 

 

7 thoughts on “Eerherstel voor goede voornemens”

  1. Sinds wij op de vallei rond lopen zijn we al begonnen met onze goede voornemens samen met ons gezin; Democratisch familie overleg. Wat jij zo mooi omschrijft als afspraken zijn vindend, niet bindend raakt de diepste kern van het proces waar we midden in zitten. Ik voel een traan van de emotie opkomen die dit bij mij oproept. Zo blij wordt ik van dit hele emotionele leerproces van ons gexin en de school en het steeds weer vinden van elkaar! Een mooi democratisch jaar gewenst…!

  2. Wanneer je weer eens in de buurt van Rotterdam bent zal ik er zijn.
    Je doet me nu heel erg denken aan de juf van de eerste klas. Die vertelde dat één en één, twee was. Toen ik haar vroeg; Wie zegt dat? Waarom is één en één geen drie. Toen zuchtte ze diep maar legde wel uit dat dit een afspraak ik die we gemaakt hebben met elkaar. Ik heb het hele schooljaar scherp opgelet of we hier niet van af weken. De afspraak klopt tot op de dag van vandaag!

    1. Die zelfde vraag stelde ik aan de leraar Wiskunde 2. Het ging over bewijzen.
      Ik vroeg wat er gebeurde als ik de aannames niet aan nam.
      Hij was niet zo slim om te zeggen dat het maar een afspraak was.
      Hij zei: “Dan mag ik zeggen: ‘je bent gek’ “.

Laat een reactie achter op Piet Muller Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.