Nou ja een poging daartoe.
eh . . . het begin van een poging.
Een los idee.
Ik gooi het in de groep, want ik ben benieuwd, naar wat anderen er van vinden.
Ik maak er een stelling van:
Een goed blog is als een gesprek.
(al is het een interne dialoog van de blogger)
Ik weet niet waarom ik dit zo voel, maar het is een waarheid, vermoed ik.
Daar kom ik misschien pas achter als anderen zich gaan mengen in dit gesprek.
Ja, zeker! Na mijn eigen blog van gisteren, over focus, ben ik hier nog meer van overtuigd. Je deelt iets met je lezer waar hij zichzelf in herkent, waar hij iets aan heeft, waar hij ook mee worstelt, etc. om vervolgens reacties te krijgen die uiteenlopen van bevestiging tot waardering of juist afwijkende meningen en alternatieve oplossingen. Allemaal startpunten van een gesprek.
Dank je. Mooi!
Ja, zo voel ik het ook. Mijn blog is vooral een ‘delen van’ met mensen die dat leuk vinden om welke reden ook. Het is een blog voor mezelf. Tijdens het schrijven orden ik mijn gedachten. Bij een blog gaat dat op een andere manier dan wanneer ik schrijf zonder het openbaar te maken, zoals mijn MP’s. Juist die openbaarheid maakt dat ik zorgvuldig weeg en formuleer wat vervolgens helpt bij het analyseren van wat me bezig houdt.
De combinatie met foto’s vind ik een enorme toevoeging. Sinds ik dat doe loop ik nooit meer zonder fototoestel en kijk ik anders om me heen!
Delen van gedachten, gevoelens, moeilijke, mooie, verdrietige, leuke dingen – alles wat er gebeurt in mijn leven wordt anders en vaak beter als ik het kan delen! De opmerkingen van mijn ‘vaste’ lezers zijn helpend en stimulerend zoals dat ook in een gesprek kan zijn.
Bloggen is voor mij een belangrijke toevoeging in mijn leven geworden! Het werd een toegang tot gesprekken met heel veel nieuwe mensen.
Ben je nog steeds dankbaar Jacob Jan!
🙂
Ik herken het ook wel. Een blog komt bij mij altijd voort uit een interne dialoog met mijzelf als reactie op externe input: een email, een nieuwsbericht, een tweet, een blog van een ander. En het blog is er dan een vervolg van. En dan kan ik ik er wel zo ver boven uit rationaliseren dat ik nog kan nadenken over de doelgroep. De blog gekoppeld aan mijn praktijk/bureau is zakelijker en informatiever. Bloggen via http://www.maximalisereneninspireren.blogspot.nl is meditatief en schijnt mensen nu al te raken (al ben ik daar net begonnen). Een gesprek met mijzelf over de gedachten van een ander. Zoiets.
Ha die JJ, ik zit heel vaak niet, of eigenlijk bijna nooit op een gesprek te wachten naar aanleiding van mijn blog. Ik vergeleek het heel even met een boek schrijven, ik denk niet dat er heel vele mensen / boekschrijvers zijn die verwachten uitgenbreid over het boek in gesprke te gaan. Ik leg duidelijk een eim en daarna is het ook behoorlijk klaar.
Ook al vind ik het leuk als ze gelezen worden en soms dan ook nog iets, en blijkbaar soms veel, voor de lezer betekenen, welke kant op dan ook.
En ja ik schrijf wel om te delen, en het is ook wel een soort eenzijdig gesprek, met mezelf, hardop denkend, en wat minder doelloos dan als ik modder roerend (zo noem ik dt zelf) vrij op papier zou schrijven. Maar het blijft toch vooral mijn speeltuin, waarbij ik experimenteer met taal, foto’s en muziek, en zoek mezelf een rode draad te schrijven.
Ook mooi. Grappig dat het dan ‘klaar’ is. Mooi ook wel.