Don’t tell your corporate story. Be your corporate story.

Beste werkgever,

Ho even,

Leg het even weg, dat social media plan.

Geen reputatieschade door foute tweets, en een mooie corporate story. Dat was het plan toch?

Terwijl jij bezig bent met die corporate story  voltrekt zich stille ramp.

 

Ken je Jeanine?

Ze werkte als schoonmaakster in een ziekenhuis.

Afgelopen week groette een arts haar vriendelijk toen die haar tegen kwam op de gang.

Niet lang daarna nog één.

En nog één.

Ze wist tot voor kort niet eens hoe belangrijk zoiets voor haar was.

De aandacht deed haar goed.

Totdat  het moment dat ze zich bewust werd van haar nieuwe uniform.

Ze besefte opeens dat het wel erg leek op het oude uniform van de verpleegkundigen.

En ja hoor. Toen de artsen er ook aan gewend waren, was het groeten weer afgelopen. Nu is ze weer een anonieme schoonmaakster.

 

..of Paul?

Hij is leraar op een school voor speciaal onderwijs.

Hij wilde in zijn lokaal een secretariaat nabootsen, om zijn leerlingen praktijkervaring te geven.

Te duur.

Daarom regelde hij het zelf. Via zijn eigen contacten. Hij moest dat zelfs een beetje stiekem doen. Want het was niet helemaal volgens schoolbeleid.

En toen zag Paul de lerarentafel.

Zijn school was gefuseerd, en daar op de tafel, lag een stapel nieuwe schoolgidsen.

Met het nieuwe logo, op mooi glanzend papier, in volle kleurendruk.

“Daar is dus wel geld voor”, dacht Paul. Hij pakte een schoolgids op en bladerde.

Jubelende teksten over het fantastische onderwijs, helemaal aangepast aan de praktijk. Met foto’s van leerlingen in praktijksituaties.

“Hm, de praktijk die ik ondanks de directie kan aanbieden”, was de tweede gedachte die in hem op kwam.

Zijn klagende werknemers op twitter nou je grootste probleem?

Jeanine en Paul klagen niet. Daar zijn ze te loyaal voor.

Heb jij wel door hoe vaak je bedrijf de loyaliteit van je medewerkers  op de proef stelt?

Weet jij hoe vol het meer is, achter de stuwdam van je social media beleid?

Het echte probleem is dat Jeanine en Paul geen boodschap hebben aan jouw corporate story. Sterker nog, ze geloven er niet in.

Je communicatiebureau doet daar niet moeilijk over. Er is vast wel een collega die fotogenieker is dan Jeanine, en die lief wil lachen voor de foto.

Hoe geloofwaardig maakt jou dat, denk je?

Als je nou eens aandacht besteedt aan je mensen  – in plaats van aan  je verhaal.

 

Jeanine en Paul willen geen nieuw uniform

geen nieuwe schoolgids.

Ze willen aandacht.

Als je ze dat geeft zijn ze jouw corporate story.

 

Je medewerkers echt zien, dat kan zo. 

52 thoughts on “Don’t tell your corporate story. Be your corporate story.”

  6. Mooi verhaal, Jacob Jan!
    Ik denk dat de grote fout die gemaakt wordt NIET het vastleggen van een corporate story is.
    Volgens mij gaat het vooral om de manier waarop dat verhaal tot stand komt.
    Is dat een verhaal waar de medewerkers bij betrokken worden?
    Of wordt het van bovenaf ‘opgelegd’.
    Als medewerkers betrokken worden bij het vastleggen van het verhaal dan kan zo’n verhaal juist versterkend werken voor de organisatie als geheel.
    De medewerkers zijn dan onderdeel van het proces geworden waarbij de richting van de organisatie bepaald wordt.
    Dan voel je je als medewerker gehoord.
    En da’s dus ook aandacht… 😉

    Beantwoorden

    1. Tuurlijk heb je helemaal gelijk.
      Maar dus eerst die aandacht voor de werknemers. En dat kan heel goed met het vertellen van verhalen. als iedereen zijn/haar verhaal kwijt kan heb je iets om op te bouwen. dat moet onderdeel zijn van het grote verhaal. en dat is het nu vaak niet.

      je werkplek zou een plek moeten zijn waar je helemaal tot je recht komt. als dat zo is kun je je pas verbonden voelen met het grotere verhaal. Dan pas is dat grotere verhaal ook iets waard.

      ik zie dat dit vaak vergeten wordt. vandaar deze blogpost

      Beantwoorden

      1. Oke, helder.

        Kleine toevoeging nog:
        Het kan ook zijn dat je als werknemer, gedurende dat proces van verhalen delen, er achter komt dat jouw verhaal gewoon niet matcht met de verhalen van de andere medewerkers.
        Zo’n proces van verhalen delen kan dus ook de aanleiding zijn om op te stappen en een plek te ontdekken die wel bij je klopt.

        Beantwoorden

        1. als elke werkgever nu eens zijn werknemers de kans geeft om te groeien in de richting die past bij die werknemer. dan kan inderdaad de conclusie zijn dat iemand groeit in een richting die niet binnen bedrijf past. in dat geval heb je een heel mooi outplacement traject. nieuw personeel vinden is een eitje. wie wil er nu niet bij zo’n werkgever aan de slag?
          ik heb 3 jaar lang ontslagaanvragen beoordeeld. daar zaten nog al een wat ‘lijken in de kast’ tussen. Mensen die al jaren op een zijspoor gezet waren, omdat het niet meer pastte.

          zonde voor bedrijf, maar meer nog voor die mensen

          Beantwoorden

          1. Precies…
            Door het expliciet maken van een verhaal dat gedragen wordt door de medewerkers, ontstaat ook een bewustzijn waarom sommige mensen niet binnen het bedrijf functioneren.
            Eerder zal iedereen wel een ‘gevoel’ hebben gehad dat dat zo was.
            Nu is er helderheid over waarom.

            Beantwoorden

  22. “Waarom word je geen consultant,” vraag ik me steeds vaker af!
    Neen, wacht je bent er één. Eentje die zoveel organisaties en bedrijven zo verdomd hard nodig hebben, al beseffen ze dat vaak zelf niet!

    Beantwoorden

  25. En zo is het: een waarheid als een koe. Geen gebakken lucht communiceren, maar samen werken met je medewerkers (en je klanten) aan jouw corporate story. Dat is (opr)echte communicatie.
    Goed luisteren, de essenties eruit halen en daaraan werken en doorvertellen (toch beetje social media). Zo bouw je aan een huis dat op orde is en dat uitstraalt.

    Beantwoorden

  40. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening over onderstaande. Graag doorprikken!!

    Stelling:
    Een bestuurder wordt niet afgerekend op de tevredenheid van de schoonmaker, maar op basis van het beeld dat enkele sleutelfiguren van hem en de organisatie hebben. Dit is de functie van de gebakken lucht en de glimmende brochure. Cijfers zijn daarbij belangrijk, dus de kosten moeten omlaag. Als de kosten niet laag zijn, geeft daadkrachtig reorganiseren het beeld dat het probleem tenminste wordt aangepakt.

    De mens centraal stellen, luisteren, verbeteren vanaf onderaf, leidt ongetwijfeld tot betere resultaten, minder kosten en gelukkiger werknemers.

    Authenticiteit en transparantie zijn echter een absolute randvoorwaarde, want als het management niet eerlijk is tegen de medewerkers, zien ze het verschil tussen verhaal en werkelijkheid onmiddellijk.

    Als je als “baas” deze koers inzet, mensen een stem geeft en problemen benoemt, wordt het lastiger om de perceptie van genoemde sleutelfiguren binnen en buiten de organisatie te sturen. Als er barstjes verschijnen in het oude, mooie verhaal, komen er vragen. Je concurrenten, die je positie willen verzwakken, en direct ondergeschikten die je baan willen hebben, zullen rondfluisteren dat je de controle kwijt bent. Dat je je de teugels hebt laten ontnemen en niet in staat zal zijn de ambitieuze doelstellingen te realiseren.

    Werkt het niet zo? Ik hoor het graag.

    Beantwoorden

  42. Aan de basis van het communicatie vak staat niet voor niets ‘Be Good And Tell It’. Volgens sommigen zelfs ‘Be Good And Think Twice Before You Tell It’. ‘Windowdressing’ praktijk voerende corporate communicatie professionals doen hun vak geen eer aan!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.