Dexy’s midnight runners – Searching for the young soul rebels 1981

Terschelling, mei 1980. Eindexamen gedaan en dus met de hele klas kamperen terwijl de rest van de school nog zwoegt.
De Appelhof. Ja de verhalen zijn waar: Stapels bierkratten die boven de tenten uit torenen. Maar dat was een ander veldje. Onze klas was vrij onschuldig. (eerlijk waar! in vergelijking met die randstadters dan) Door de duinen zwerven, zelf eten koken en ’s avonds swingen in de kroeg in Midsland.
Geno was ons lijflied. Daarop konden we lekker uit onze bol op de dansvloer. (Rosie van Joan Armatrading was een andere favoriet)
Blazers! Net als bij Madness.

Maart 1981

De elpee kocht ik in studiestad Wageningen. Daarmee legde ik in die nieuwe wereld een mooie verbinding met mijn schooltijd.

Geno was gewoon een lekker swingnummer. De rest van de elpee ging ik steeds meer waarderen. Opstandige teksten waarin literaire namen werden aangehaald.
Eén van de nummers is zelfs een regelrecht gedicht, niet gezongen maar gesproken:

They all dedicate lines to you
Thin lines, easy seen through.
Of course they do to be like others, who
all feel something I wont pretend to feel just for you
because Ive never ever wanted anything from you.
Ive watched them marry up
their wives and lives with ties and lies,
Ive seen them fuck infatuation
And call it you so they feel safer
I hope youll stay with them forever
Let them sit back and never dream thoughts like mine
Scared hearts running from you
Take longer to prove
They can sit back and laugh while others do
But still they hold you in awe
Am I the first to ever question you exist?
Why do I throw up when she says she gives me herself only for you
Or her belief in you is only for me
Sometimes I almost envy the need, but dont see the prize.

Deze vond ik zo stoer dat ik hem al snel uit mijn hoofd kende. (Vooral dat “fuck infatuation” klonk lekker).

“The only way to change things is to shoot men who arrange things”,  was zo’n tekst om in je agenda te zetten, of op collegedictaten (in het eerste kwartaal als student ben je nog een halve scholier).
Toen Anwar Sadat werd vermoord, wees mijn broer me er op dat dit toch niet zo’n lekkere tekst was. Ik heb hem doorgestreept.

De muziek op deze elpee is verfrissend. Rebellenmuziek, paste zo in het rijtje van Bob Dylan, John Lennon en andere helden. Schreeuwerig en klagerig zingen. Pathos. De blazers geven het nog een beetje soul mee ook.  Uitbundig en bezield. Een plaat waarmee je “angry young man” kunt spelen. Een plaat die je helpt om je dadendrang en je opgekropte emotie een uitweg te geven. Ramen open, laat de wereld van je horen.
Ook dit is een zomerplaat. Welkom buiten, welkom wereld, ik kom er aan!



 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.