Boek in hoofd

Boek in mijn hoofd. minder bloggen.

En als ik nu eens over dat boek blog?

Komt er misschien wat helderheid in mijn verhaal.

Ook leuk: ben ik straks beroemd (durven dromen Jacob Jan, durven dromen), heb je hier zo maar de “making of…”.

Ik heb de afgelopen week als een gek geschreven, want ik wilde het eind van het verhaal weten. Het zat half in mijn hoofd en ik wilde dat op papier zien (okee: pixels).

Nu heb ik een verhaal dat barst van de klassieke beginnersfouten. De meeste daarvan kan ik niet eens zien. Hoe bekijk je een eigen verhaal met nieuwe ogen?

Wat ik wel kan zien:

• te veel tell, en te weinig show, te uitleggerig ook denk ik
• te snel: geen tempowisselingen: alles in een rotvaart
• zijn de karakters genoeg uitgewerkt, om de lezers te boeien?
• te prekerig, ik wil zo graag ook wat dingen kwijt

Want mij  ziel en zaligheid zit in die hoofdpersonen, en in hun dilemma’s.  Ik heb hun stem gevonden denk ik. En het verhaal laat me niet meer los.

Ik blijf dus worstelen. Maar eerst tijd voor afstand.

2 proeflezers zijn nu aan de slag met mijn verhaal. Ik ben benieuwd. (niet meer bang, en dat is ook wat waard)