Terug naar Wageningen voor het bevrijdingsfestival, met dochters, want die wilden muziek.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=CyguzfgGerI&w=560&h=315]
Maar nog mooier vond ik het defilé. Een van de laatste mogelijkheden om eer te bewijzen aan onze bevrijders. Er waren er nog een paar, en ze genoten zichtbaar van de aandacht. Ze werden als helden binnengehaald door veel publiek.
Als student heb ik het vaak gezien, maar toen vond ik het eigenlijk maar niks. Want ik was tegen oorlog en tegen alles wat een uniform droeg. En Prins Bernard was een foute rakker. Maar nu besef ik dat dat er allemaal geen donder mee te maken heeft. Het is een eerbetoon aan de mensen die toen voor de vrijheid vochten. Gisteren eer aan de doden. Vandaag eer aan de overlevenden.
Ik heb dus nu hard meegeklapt, en mijn dochters ook. Wat gun ik ze dit. “Hier heb ik het voor gedaan, voor deze vrijheid”, zag ik ze denken. Kinderen en kleinkinderen mee in de wagen. Want die mogen best zien wat opa verdiend heeft. Mooi om mee te maken.
“Het is een eerbetoon aan de mensen die toen voor de vrijheid vochten.”
Zo is het.
Zo is het
Because life without freedom is no life at all.