anders lezen

Ik ben anders gaan lezen.

Even terugspoelen.

Als kind werd ik voorgelezen en las ik zelf, ook veel stripboeken trouwens.

Op de middelbare school is de liefde voor lezen met de verplichte literatuur flink verknald. 

Ik werd gegrepen door de boeken van Koolhaas. Niet zijn dierenverhalen maar zijn boeken over mensen. Een soort magisch realisme, want er zaten altijd wel bizarre componenten in. Maar die dienden om de emoties van de hoofdpersonen op scherp te zetten.

Ik wilde daar alles over vertellen op mijn mondeling examen, maar ik kreeg alleen vragen over wat er in het uittrekselboek stond. 

Ik ben na mijn middelbare schooltijd Engelse detectives gaan lezen. Van Agatha Christie, John Le Carré tot Robert Ludlum (ja die van de Bourne Identity, en nee dat staat niet op hetzelfde niveau als Carré)

En langzamerhand weer van alles wat ik tegen kwam. Ik bleef trouw aan mijn kinderboekenhelden Tonke Dragt en Paul Biegel, ik heb in mijn studententijd zelfs met veel plezier Otje gelezen van Annie M.g. Schmidt.

Er kwamen nieuwe helden bij: Orson Scott Card, Stephen King, Terry Pratchett.

Maar ik besef dat ik al die tijd een boek beschouwde als een film waar ik in mee genomen werd.

Tot nu.

Ik weet niet hoe het er in geslopen is, maar nu lees ik anders.

Ik lees om de leeservaring zelf.

Boeken die me niet direct konden mee voeren legde ik vroeger weg. Nu laat ik me niet mee voeren door het verhaal, maar ..

Eh ja, wat? Hoe leg ik dat uit?

Neem nou Boneland. Dat is amper een verhaal. Er spelen twee verhalen door elkaar, waarvan één verhaal bestaat uit flarden mytische teksten (het gaat dan ook over een prehistorische sjamaan). Ik lees, zonder een afgerond verhaal te willen, maar laat me gewillig door de schrijver mee voeren, van ervaring naar ervaring. 

En ik duik de klassieken in.

Want die zijn niet voor niets klassiek.

Moby Dick, Middlemarch, het complete werk van Elsschot.

Bijzonder. Geen van allen spannende, meeslepende boeken. Wel allemaal meeslepend om hele andere redenen.

Ik lees nu een biografie van Anton Bergman, een Vlaamse schrijver uit de 19e eeuw. Nooit van gehoord. Maar geweldig interessant om te lezen over die tijd. Ik lees boeken over geschiedenis, en over kunst.

En nu heb ik Proust en Thomas Mann klaar liggen. Die wil ik proberen in het Frans en Duits te lezen, met de Nederlandse vertaling er naast. Dat zal heel langzaam gaan. Maar dat geeft niet. Ik ben gestopt met verhalen te lezen waarvan je zo graag wil weten hoe het af loopt.

Dat gezegde, dat de reis belangrijker is dan het doel, ondervind ik nu eigenlijk pas in boeken.

Het is je durven mee laten nemen door de schrijver, op plaatsen waar je nog nooit eerder was, die ook niet lijken op plaatsen waar je eerder was.

oh, ik blijf die andere boeken heus wel lezen hoor.

Maar het lezen van, laat ik het maar even gewoon ‘moeilijke boeken’ noemen is voor mij een geheel nieuwe ervaring. Vreemd dat ik daar pas zo laat achter kom.

Dit is trouwens geen poging om intellectueel te worden, wel een poging om meer te genieten van de kunst in boeken. 

5 thoughts on “anders lezen”

  1. Knap dat je in Frans en Duits gaat lezen. Ik heb soms al moeite met Engels. Technisch gezien niet, maar ik verwerk het dieper als het in mijn eigen taal is. Jouw blog maakt me weer enthousiast om toch weer meer in het Engels te gaan lezen. Want de beeldspraak in het Engels is veel interessanter dan in het Nederlands.

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.