Als vertellen als vanzelf gaat

Ik was op het Ponderosa festival, om onze verwonderfabels-kaarten te verkopen, en om te vertellen.

De verkoop liep niet zo, het vertellen wel.

Voordat ik vertel over het vertellen eerst even waarom ik toch bij ben met die verkoop. Want ik kon zien dat de kaarten iets deden. Ze raakten. En dat is precies waarom we ze maken. (Je kun ze hier vinden)

Het vertellen,

aah     het vertellen.

Ik had heel divers publiek. Kinderen vanaf ongeveer 5 jaar¹, pubers en volwassenen. Gelukkig hebben mijn verhalen meerdere lagen, en ze werkten gisteren op alle niveaus.

Dat is geluk!

Mijn medeverteller is verliefd geworden op Liedewij, en heeft me gevraagd of zij het mag opnemen in haar repertoire. Dat mag!

Intussen tekent Margreet verder aan Liedewij :

¹

Gelukkig niet van 2 of 3 jaar.  Lieve ouders doe de andere luisteraars een lol en neem die heeele jonge kinderen niet mee naar een verhaal, als dat niet uitdrukkelijk bedoeld is voor dat piepjonge volk. Ze kunnen de aandacht er niet bij houden, maar houden wel de aandacht van alle anderen weg bij het verhaal.