als de verpakking boodschap wordt

New age.

Bestaat dat nog?

Volgens mij is het inmiddels mainstream, dat new age.

Steeds vaker zie ik oude new age termen voorbij vliegen in nieuwe oude kruiken.

Dat klinkt kritisch, cynisch bijna. Maar dit wordt geen cynisch stukje. Want er zit veel moois in dat new age gedoe. Veel waarheid.

Het probleem is de verpakking.

Heel vaak is de verpakking het probleem.

Want er zijn vele mooie waarheden.

Die mooie waarheden willen doorgegeven worden, en daar heb je die kruiken voor nodig. Stel je voor dat het water uit de bron van handpalm tot handpalm werd doorgegeven. Mooi puur, maar kruiken zijn handiger.

En toch zijn die kruiken het probleem. Want die kruiken gaan een eigen leven leiden. Kruiken krijgen etiketten. Met mooie woorden, en meestal zonder houdbaarheidsdatum of E-nummers.

Systemen, theorieën, modellen, grote verhalen.

Prachtig, allemaal. Ze zijn dragers van grote waarheden. Maar ze zijn niet de waarheden zelf.

De échte waarheid is een ervaring, die pas ontstaat als jij je lippen aan de rand van de kruik zet en proeft. Die waarheid ontstaat doordat de inhoud van de kruik zich mengt met je eigen inhoud. De waarheid ontstaat steeds opnieuw, en is steeds anders.

Systeem, lijstjespost, theorie, model, groot verhaal, boodschap . . . de taal zelf.

Als ze hun werk goed doen, zijn het dragers van een waarheid die een grotere waarheid in jou wakker kust. Als ze hun werk goed doen zijn ze dienstbaar, en niet leidend.

Leidend ben jij zelf.

Altijd.