Ik heb alles al een keer geschreven.
Nou ja, alles. Wel veel.
Ik had deze week een paar niets-dagen.
Van dat onbestemde, half jeukende, maar niet weten waar je niet mag krabben niets.
En toen bedacht ik dat het er bij hoorde. Dat die nietsen onderdeel waren van het alles. Omdat altijd alleen maar alles ook niets is.
Maar ja, dat had ik dus al een keer geschreven.