een kleine hobby

Sommige mensen puzzelen, ik programmeer, in een klassieke taal.

Basic. Niet zomaar een basic. GFA Basic. Dat is een iets serieuzere basic, zonder regelnummers, en met procedures.

Maar wel heel basic, natuurlijk.

Het is mijn manier om even helemaal weg te zijn, en toch mijn hersens te laten kraken.  Ik heb het al jaren niet meer gedaan. Maar nu heb ik weer een leuke uitdaging.

Want het moet wel ergens toe leiden. Het gaat niet om het resultaat, maar zonder resultaat is er niks aan.

Ik heb in het verleden bestaande spelletjes omgezet naar de computer, zoals Rivercrossing.

Dit

wordt dit:

 

(het werkt nog steeds, compleet met alle oplossingen, als je er niet uit komt)

In code ziet het er zo uit:

 

Nothing fancy, lekker ouderwets, maar heel leuk om te bedenken hoe je zoiets aanpakt.

Mijn uitdaging nu is roosters maken. Niet de roosters zelf, maar een overzicht voor elk kind.

Alle kinderen bespreken met hun coaches wat ze deze periode gaan doen. Spelen natuurlijk, en projecten en wensen waar ze aan gaan werken. maar we hebben ook gewoon vakken, waaraan ze mee kunnen doen. En die zijn geroosterd.

Elke coach heeft dus per kind een lijstje met de vakken die het wil doen. Nu nog een lijstje dat per vak aan geeft welke kinderen mee doen. Dat heb ik klaar. Waar ik nu nog mee bezig ben is een uniek rooster voor elk kind, een overzichtje waar zijn/haar vakken op staan. Met tijdstip, lesgever en lokaal.

Dat kan natuurlijk veel eleganter in Excel. Of ik zou met HTML een webpagina kunnen maken. Of nog iets mooiers. Maar dan moet ik eerst allemaal uitzoeken hoe dat moet. En ik wil nu even geen nieuwe taal leren. Ik wil even spelen met mijn oude taal.

 

De lol zit hem denk ik in het overzichtelijke. Alles gaat precies zoals het moet. Als je een fout tegenkomt is daar een logische verklaring voor.
Escapisme is het.