De woorden liggen klaar.
Ze popelen.
Om te duiden,
om te troosten,
om te prikken,
om te trekken
en te duwen.
Om te verhullen,
te openbaren,
of alleen te klinken.
Om terug te keren,
of vooruit te gaan.
Of juist heel even stil te staan.
“Maar als je dat liever wil,
kan ik ook gaan zitten,
en alleen maar even zijn.”
zegt stil.
Er zijn behoeft geen woorden.
Mooi! Zo niet, dan prachtig! 😀
…
Weet zolangzamerhand geen woorden meer te vinden…
Net zo als bij “levenskunst” zonder te
Een paar woorden
Impact