Ik had beloofd vandaag die wens te vertellen.
Maar eerst iets anders. Ik ben namelijk aan het loslaten. Dus ik zal eerst een lijstje maken van alle (nou ja, alle..) wensen die ik ooit had, en die ik losgelaten heb.
Wensen die ik zorgvuldig bewaarde, en slechts zeer spaarzaam deelde. En nooit alles aan één persoon.
Doodsbang dat dat een beeld zou geven van een dagdromend, onevenwichtig, onpraktisch, niet-volhardend persoon. Maar ik heb op mijn 50e besloten dat ik ben wie ik ben. Dus laat ik ze allemaal zien. Een rijtje onvervulde wensen/plannen/ideeeën. (Ik doe ook even alle ideeën erbij die ik direct als onhaalbaar heb weggegooid)
- Overdekte speeltuin. Let wel. dit was 1992. Toen waren er niet zo veel, en ik kende er geen. Voor mij was dit nieuw. Ik bedacht ook een speciale service, die bij mijn weten nog steeds niet bestaat: per stuk verkopen van: luiers, speentjes, zakjes voeding, doekjes etc. Alle dingen die je als ouder van een baby kunt vergeten/kwijtraken en wat je dag een stuk lastiger kan maken. Nooit serieus plannen gemaakt, alleen als droom.
- Camping. Ook hier speciale service voor tentkampeerders en trekkers: een droogschuur om jet tent ’s morgens droog ik te kunnen pakken. Ook nooit serieus overwogen.
- Son et Lumière kasteel Wijchen. Alle verenigingen van Wijchen werken zomers aan een spektakelspel rond het kasteel. Middeleeuwse klederdrachten, en zo. En alle basisschoolkinderen starten de zomervakantie door een mega-kinderkoor in de kasteeltuin te vormen. Wel serieus gestart met aanschrijven van alle verenigingen in Wijchen: 2 positieve reacties, rest “Get a life”. (Later is er dit in Nijmegen wel gedaan met het gebroeders van Limburg festival)
- Sociale vaardigheidstrainingen en presentatietrainingen als onderdeel van profielwerkstukken middelbare scholen. Gedeeltelijk gerealiseerd. Ik heb 2 keer een presentatietraining gegeven, en de middelbare school van mijn kinderen is meer gaan doen met: samenwerken/leerstijlen enz.
- Leer/werkbedrijf voor school-uitvallers. Ik gaf taakstraftrainingen aan spijbelaars, en kwam er achter dat sommige jongeren echt niet in de schoolbanken moeten. Gewoon werken dus: salaris verdienen en daarnaast ondersteuning bij het halen van een examen. Studeren via avond-workshops en studeer-apps op smartphones. Heel serieus over nagedacht, maar er bestond geen #dtf, dus geen idee hoe te beginnen.
- Geschiedenis-augmented-reality-app. Kijk met je smartphone naar de brug in Arnhem en je ziet de strijd om de brug te ver. Stel de periode in, en zie hoe de omgeving is veranderd. Met links naar wikipedia etc. Misschien bestaat dit intussen al.
- Verhaal-op-de-plek-app. Zelfde idee, maar dan met verhalen/fragmenten uit boeken. Een layer in Google maps geeft aan op welke plek het verhaal/fragment speelt. Lees het en bekijk intussen de live 3D illustratie (inclusief weer en wind).
- Koppelstukjes voor lege WC rolllen. Recht en hoeken. Zodat kleuterklassen grote constructies kunnen maken.
- Een verzamelkaarten systeem voor netwerkers. Deze is redelijk vers. Een kaartenset gemaakt door verschillende kunstenaars. De kaarten beelden verschillende stemmingen uit. Op elke kaart een uniek nummer (QR-code?). Bedoeling om bij het netwerken kaarten te ruilen. Je geeft iemand een kaart waarvan je vindt dat die bij hem past. Op een platform-site kun je beiden aan de hand van de QR-code nog een opmerking toevoegen over de ontmoeting, een soort aanbeveling maar dan anders. Leuk is als de kaarten van persoon naar persoon gaan. Je kunt dan de kaart volgen die jij hebt gekregen en weer doorgegeven. (Afgekeken van bookcrossing). Ik ben zonder deze kaarten al wel begonnen met het maken van teksten a.d.h.v. ontmoetingen. zie: minder woorden) . Deze zit nog in mijn hoofd. Ik geef hem niet op, maar ik laat hem wel los.
- Netwerkbijeenkomsten waar minder gepraat wordt. Tekenen, of kennismakingsspelletjes doen, of dansen. Hier wil ik nog mee aan de slag, maar niet als ondernemer, dat laat ik los.
Dan blijven er twee over die ik niet los laat, maar waar ik aan ga werken:
- Dansweekend voor slechthorenden (en doven?). Ik zag tweets van @dansklooster en dacht: dat wil ik ook. Maar dan niet met muziek. Dat is lawaai voor mij. Maar percussie/drums etc, en stilte kan wel heel mooi zijn. Ik heb al contact. Bij genoeg belangstelling gaat dit door.
- Boek schrijven. Ik heb in 2009 meegedaan met NanoWrimo. Net niet de 50.000 woorden gehaald, maar wel een heel verhaal geschreven. Dat ligt nu lang genoeg om te gaan herschrijven.
UPDATE:
Doel 1: is gerealiseerd. Zelfs al twee keer.
Doel 2: Mijn boek is een theaterstuk geworden.
Nieuw in mijn artikelen:
Ik merk dat ik zo beïnvloed wordt door mijn mede-bloggers, dat ik voortaan onderaan mijn blogs links plaats van de artikelen die mij getriggerd hebben:
http://sonjabroekhuizen.nl/blog/lef-hebben
Jaaaaaa! GO GO GO (zegt de immer inspirerend FJ altijd als hij een goed idee ziet). Ik zou het gewoon gaan doen. Ook de dingen die onmogelijk lijken maar leuk en met waarde voor anderen.
Ik wil er nog wel een idee aan toevoegen, als we toch onze ideeën out in the open gooien: een website voor mensen die niet mobiel zijn of op een andere manier lastig contacten kunnen leggen die uitlegt hoe je via social media anderen bereikt. Vrienden maakt. Contacten legt. En dan vormgegeven zoals deze website (die erop is gericht om daklozen uit te leggen hoe je social media gebruikt om een netwerk op te bouwen): Zie http://wearevisible.com/. Dus heel simpel. Motiverend. Aanmoedigend. Misschien bestaat dat al?
Ik kwam er ook op door je verhaal over dat feestje waar je met kaarten wilt gaan werken. En toen die unconference-your-birthday. En zo. Weet niet. Moest gewoon aan jou denken en toen aan dit idee.
Oh ja: en je zou eens moeten kijken naar deze presentatie die Mark van de week op reclamepraat.com zette. Over het woord ‘impossible’. 🙂 http://www.reclamepraat.nl/praat/50-quotes-to-do-the-impossible/
En PS: Wat gaaf dat je je wensen deelt. Als ik ergens over mee kan denken (meedenken over nieuwe ideeën is wat ik goed kan en leuk vind): roep maar.
En PS2: die koppelstukken zijn leueueueuk. En helemaal milieuvriendelijk, he? Recycle en zo. Misschien kun je er dan wel dingen mee gaan bouwen die ook blijvend zijn, voor in de klas. Omlijstingen of zo.
Mooi, jouw idee. En die link is prachtig, (ik ben nog steeds mijn organisatie (hulpverlening aan doven) aan het warm maken voor social media voor doven, ondanks de taaldrempel die velen hebben.
En jou doelgroep “niet mobiele mensen”: brengt me weer bij een idee dat ik vergeten ben: Er zijn veel forumgroepen van mensen met een chronische ziekte. veel van hem zijn inmiddels arbeidsongeschikt en thuisgebonden. Ze hebben veel leren accepteern. Zouden zij met zijn allen niet een geweldige on-line coachings service zijn. Een laagdrempelige 1e lijns “kindertelefoon” voor mensen die iets kwijt willen. Ze zijn dat nu al voor mensen die net te horen hebben gekregen dat ze dezelfde ziekte hebben, maar dat zou breder kunnen.
Very nice, intrigerend. Dansweekend voor slechthorenden knoop ik in mijn oren. (en over die eerste tien: sommige dingen gebeuren in mijn ervaring juist als je ze loslaat. Throw your dreams in the sky like doves.
Dank je!
ik heb ook bewust gekozen voor loslaten in plaats van opgeven 😉
Wat geweldig als je al die creativiteit zomaar loslaat in de zin van delen. Creativiteit werkt verbindend. Jij gooit je ideeën als duiven in de lucht, anderen haken er op aan. Dat idee van online coaching voor niet mobiele mensen spreekt mij weer heel erg aan. Je begrijpt wel waarom. Accepteren is een van de aspecten, maar persoonlijk vind ik dat er op de diverse fora te veel wordt gefocust op de beperkingen en dat er dus veel wordt geklaagd. Dat mag af en toe, maar ik zie wel mogelijkheden voor het coaching die mensen aanzet tot het denken vanuit mogelijkheden en kansen. Leven en werken vanuit 1 plek door minder mobiel te zijn, geeft ook een zekere mate van rust en stabiliteit waar de rest van de wereld nog van kan leren. Houd me aanbevolen voor het meedenken en meeleven. Keep going!
Ik ga je verbinden met iemand, die hier ook bij moet zijn.
Ik denk namelijk dat er een hele goede supervisie moet zijn. Niet iedereen met levenservaring is meteen een goede coach. Er is ook een selectie nodig om mensen die in de slachtofferrol blijven en anderen daar in mee trekken te weren.
Ik heb ooit met iemand gewerkt die supervisor is bij de kindertelefoon. Zij weet dus hoe je dat doet. Ik heb haar net teruggevonden via Linked-in en een connect-verzoek gedaan. Mooi als mensen dit gaan oppakken.
De belangrijkste reden om het niet te vertellen was schaamte, maar een andere belangrijke reden zat hem in het feit dat ik het vreemde idee ha dat ik degene was die met al die ideeën iets moest doen.
Dus nu ben ik heel erg blij als anderen dit over nemen.
Ik vind het ook geweldig van je dat op deze open manier gekozen hebt voor het loslaten. Je hebt ze letterlijk los gelaten, de vrijheid gegeven. Zodat ze overgenomen kunnen worden door anderen die er ook de potentie van zien, of de mogelijkheden en/of netwerk bezitten om er mee aan de slag te gaan.
Het is niet altijd zo dat degene die het idee heeft ook het idee moet uitvoeren.
Ik hoop dat er een mooi vervolg aan wordt gegeven, en dat jij de vrijheid van denken krijgt om met nieuwe ideeen te komen.
Dank je. Peter. Het voelde goed, en het is een hele ontdekking dat het dingen weer gaan stromen als je los laat.
Dat loslaten vind ik moeilijk te vatten. Ik zie gewoon 12 dingen (wensen?) staan waar je aan denkt, aan dacht, mee bezig bent. Mee bezig was. In je hoofd. Met je handen. Met je omgeving. Blijkbaar maak je keuze(s). Voor dit moment. Dat lijkt me helemaal ok. Die 12 elementen in deze blog zie ik als de voedingsbodem van jouw zijn. Wie je bent. Wat je doet. En wat je laat.
Dat loslaten komt mij wat geforceerd over. Soms pak je iets op. Soms laat je iets liggen. Dat laat zich niet vangen in lijstjes.
Ik heb trouwens een nog beter idee: dansweekend voor slechthorenden met goed horenden erbij. Dat scheiden lijkt me ook hier niet nodig. We onderscheiden al veel te veel tegenwoordig. Bijvangst is dat ik zelf dan ook een keer mee kan doen.
Enfin, hoop dat je er iets aan hebt. Anders, gewoon negeren! No worries.
Die horenden erbij was ook al bij me opgekomen. Heel goed idee dus.
Loslaten heeft hier voor mij 2 betekenissen:
– delen met anderen: veel van deze ideeën (zeker alles bij elkaar) durfde ik niet te delen om wat ze van me zouden vinden (dromer, niet-af-maker)
– een paar van deze ideeën trokken aan me: wanneer ga je nou eens iets met ons doen. Wanneer heb je lef genoeg?
Loslaten is beslissen dat ik gewoon die niet-af-maker mag zijn. Dat ik die dromer mag zijn. Ze trekken niet meer aan me. Twee dingen ga ik af maken. De rest laat ik los. Die trekken niet meer aan me. Niet meer bezig met hoe ik kan zijn als ik die die dingen zou kunnen realiseren. (Vanuit het idee dat een mens pas echt gelukkig is als hij iets doet met zijn diepste dromen, en dat ik nu eindelijk eens moest kiezen waar ik écht voor ging) Voor mij is er niks geforceerd aan. Ik voelde de rust toen ik op “publiceren” drukte. Ik ga voor mezelf zijn. Die twee dingen die ik wel op pak, pak ik voor mijn plezier op. Niet om er succesvol mee te worden. Niet meer voor minder.
Het gesprek dat ik gisteren met mijn dochter had. (zie blog opvoeden) Dat is het mooiste wat mij kan overkomen. Die momenten. Daar gaat het leven om. Niet om wat ik in de wereld bereik. Daar niet meer mee bezig zijn is loslaten.
Wat een leuke wensen!
Dank voor vermelding van mijn blog! Leuk initiatief ook, voor mij ook het overwegen waard 😉
Mooi hoe jij jouw ideeen loslaat, het doet mij denken aan iemand die actief in de buurt van Elst is om iets moois op te bouwen voor mensen met een beperking rondom social media..geef maar een seintje als ik je in contact kan brengen…net-werken..
Leuk, ben ik wel nieuwsgierig naar.